Forum Replies Created
-
Replies
-
Þótt ég hafi svosem harla lítið vit á lóló þá veit ég svo mikið um pajero að ég tel afar ólíklegt að þetta sé til og mjög erfitt, ef ekki nánast ómögulegt, að smíða. Pajero hefur nefnilega þá náttúru að millikassinn og gírkassinn eru sambyggðir, amk í beinskiptum bíl, þannig að útilokað er að setja auka milligír á milli kassanna. Það mætti auðvitað hugsa sér að setja annan millikassa aftan við þann upprunalega og skera framdrifshlutann af honum og sjóða eitthvað fyrir opið sem myndaðist til að lengra framskaft kæmist að aukakassanum. En það er smíði sem ég hef aldrei heyrt um. Sennilega er raunhæfasti möguleikinn fyrir þig að lækka lágadrifið og hér kom á dögunum upp vefsíða hverrar eigendur bjóða lægri hlutföll í pajero.
http://www.4x4tank.de/Frameset1.htm
En viti einhver betur geri ég ráð fyrir að sá hinn sami ausi af viskubrunni sínum.
Farðu á þennan þráð. Þarna er feikilegur spjallvefur um ford og allt sem honum tengist.
http://www.thedieselstop.com/forums/f23/
Það er rétt að á þessari síðu sem valur bendir á eru á boðstólum lægri hlutföll í millikassa, bæði í l200 og pajero. Um er að ræða tvo mismunandi möguleika 1:2,8 og 1:3,1 og fer það eftir týpum. Þetta kostar frá um 1000 til 1430 evrur. Svosem álitlegur möguleiki, en dáltið dýrt en alltaf ódýrara þó en skipta um hlutföll bæði aftan og framan. Annars fékk ég köggul til að setja í minn gamla l200, þegar afturdrifið brotnaði í honum, með 1:5,275 drifi á afar sanngjörnu verði í japönskum éppum.
Hvað snertir handbremsu aftan á millikassanum þá man ég eftir því að gamli rússinn hans pabba var með svona búnaði. Ef menn setja þetta verða þeir að hafa í huga að ef annað afturhjólið lyftist getur það, eða hitt, snúist, bíllinn verður að standa í bæði hjólin til að bremsan virki nema hann sé með driflæsingu á. Þetta gæti komið manni á óvart sem væri að skipta um dekk í brekku.
"…þá endar maður á því að ytra dekkið sest á innra dekkið og fyrir utan það að þú væntanlega hættir að drífa, þá fara sólarnir á ytra og innra dekkinu að nuddast saman, væntanlega með leiðinda afleiðingum…"
Af hverju hættir þú að drífa? Minnkar snertiflöturinn við snjóinn (sem er úrslitaatriðið í drífelsi)? Það er nefnilega ekki lágur loftþrýstingur í dekki sem gefur drifgetu heldur afleiðingar lágs loftþrýstings, nefnilega stór snertiflötur. Ef hægt er að ná stórum snertifleti öðruvísi þá getur dekkið þessvegna verið hart sem tré. Þetta vita t.d. þeir sem séð hafa skurðgröfu fara yfir ótræðismýrar á eikarflekum.
Af hverju skyldu ytra og innra dekkið nuddast saman frekar en t.d. slanga og dekk? Ég á enn eftir að fá sannfærandi útskýringu á því hvers vegna þetta ætti ekki að geta virkað ágætlega.
Já, nú skil ég. Og ég skil líka núna hvers vegna alltaf var að springa í gamla daga þegar allir voru með slöngu í dekkjunum. Það hefur auðvitað verið af því að slangan spólaði innan í, enda lá hún alltaf við dekkið og af því að hún hafði minna ummál en utanmál dekksins snerist hún hægar og nuddaðist þessvegna sundur. Og núna skil ég sömuleiðis hvers vegna dekk snúast á felgum. Það er vitaskuld vegna þess að ummál felgnanna er minna en dekkjanna og þessvegna snúast þær hægar. En, ætti þá ekki nafið að snúast innan í felgunni?
Þyrfti ekki að hugsa þetta eitthvað lengra? Getur þetta staðist?
Ég held að þessi affelgunarvörn sem Ási nefnir geti svosem virkað, nema kannski að ef búið er að hleypa verulega úr dekkinu að hún hafi ekki nægan loftþrýsting til að halda á móti. Og svo vildu slöngur endast illa ef loft var lítið í dekkjum í gamla daga, en það var ekki vegna langsum nudds á þeim; öll nuddmerkin voru þversum, þær nudduðust þegar kom að döluninni á dekkinu. Kannski myndi fara svo fyrir þessari fínu græju. En við vitum það ekki nema einhver reyni.
Lifum heilir;
Þ
Útskýrðu þetta betur.
"VHF stöðina setti ég á bílstjórameginn á gírkassann,…"
Þarftu þá að skríða undir bílinn til að kveikja og slökkva eða settirðu aukarofa? Og hvar kemur snúran í hljóðnemann inn? Annars er þetta ágæt hugmynd, þarna er vafalaust prýðilegt pláss sem ekki nýtist í neitt annað. Þú hefur vonandi vatnsvarið talstöðina vandlega?
Hollt væri fyrir forvitna að skoða þessa síðu, en muna að hún er dáltið skrumkennd eins og vill við brenna með bandarískar síður. En taki menn hana með hæfilegri varúð er ósennilegt að miklu sé logið á henni. Það getur þó verið að sannleikurinn komi ekki allur fram.
http://www.everytime.cummins.com/every/ … /ram67.jsp
Og þá má ekki gleyma þessari síðu:
http://www.theautochannel.com/news/2006 … 23411.html
En hvað færðu yfir þeim sem ekki kunna að fara með nafnið á fjallinu sem er allra hæða val?
Þegar svona er spurt og ætlast er til að fá eitthvað eitt svar VERÐUR fyrsta vísbending að útiloka allt annað en það sem til stendur. Það getur verið erfitt en þá reynir á snilld upphafsmanns. Til að heyra hvernig slíkar vísbendingaspurningar eru saman settar er td gott að hlusta á Gettu betur en þar klikka menn ekki á þessu. Og ef til þess kæmi yrði spurningin umsvifalaust kærð. Og af því að ég er kennari er mér ljóst að spurningar verða að vera þannig að aðeins eitt svar er rétt.
Það þætti t.d. ekki góð spurning sem hljóðaði svo: "Spurt er um mann. Hann gerði listaverk sem enn er munað eftir. Hann var virtur listamaður á sinni tíð og fáir nútímalistamenn sem stæðu honum á sporði. Hver var hann?"
Eins og augljóst er gæti þetta átt við, lauslega áætlað, 8934 listamenn. Ef ég stæði á því fastara en fótunum að hér væri talað um Hallgrím Pétursson og gæfi rangt fyrir allt annað kæmi fljótlega kurteislega, en þó tæpitungulaust, orðað bréf úr menntamálaráðuneytinu þar sem mér væri tilkynnt að einkunnir nokkurra nemenda minna hefðu verið hækkaðar, en skynsamlegt væri fyrir mig að vanda mig ögn betur í framtíðinni.
Lifum í skynsemd
Þ
Eins og stundum áður eru skilyrðin alltof opin til að spurt sé aðeins um eitt fyrirbæri; þetta sem upp er talið getur í raun verið allt sem hefur batnað frá því í árdaga bifreiðanna, s.s. hjólbarðar sem bæst hafa við hjól; áður voru lampar í útvörpum en nú transistorar; bakkgír bættist við gírkassa; miðstöðvar hafa stórbatnað og svo framvegis og ekki vildi ég vera án þeirra. Og allt er þetta af mólikúlum gert, ef hlut skyldi kalla.
Væri ekki miklu skynsamlegra að segja: Ég hugsa mér hlut… . Og þá er hægt að segja: "Nei, það var ekki þetta sem ég hugsaði mér"
Kv. Þ
Alltaf er nú gaman að skrifast á við einhvern. Nú skaltu fara á viðurkennt vélaverkstæði, s.s. Kistufell eða Þ. Jónsson, og fá þar skriflega lýsingu á því hvað þeir kalla upptekna vél, þeas hvað er gert og um hvað er skipt venjulega og hvað er lágmark að gera til að kalla upptekt. Þá skaltu líka fá álit þeirra á því hvort heddskipti í patrol geta kallast upptekt. Þessar upplýsingar, ásamt því sem þessi þriðji aðili sagði þér (fáðu það skriflegt) og auglýsingunni, skaltu svo fá lögfræðingnum sem þú varst að starta, því það er ekki alveg öruggt að hann hafi neitt vit á vélum, og athugaðu hvort ekki hýrnar yfir honum. Lítist honum svo á að þið séuð með mál í höndunum er næsta skrefið að fá dómkvadda matsmenn til að meta hvort vélin var í raun tekin upp og leggja svo málið fyrir seljandann. Vilji hann enn ekki vorkennast og segi þér að hann hafi bara átt bílinn í 37 daga fræðir þú hann á því að það komi þér ekkert við; ef hann vilji sleppa skaðlaus skuli hann ræða við þann sem seldi honum bílinn, en þú eigir kröfu á þann sem þér seldi.
Góða skemmtun;
Þ
Kv, Þ
Nú, ef bíllinn hefur verið auglýstur með nýupptekna vél liggur málið auðvitað ljóst fyrir. Og þú hefur þá væntanlega auglýsinguna í höndunum og getur lagt hana fram í hugsanlegu dómsmáli. Bílasali getur ekki dregið upplýsingar úr sölulýsingu til baka heldur verður seljandinn að standa við þær. Og auðvitað hefur þú fengið að skoða nótur og verkstæðisreikninga frá upptektinni til að ganga úr skugga um að vélin hafi í raun og veru verið tekin upp, og hvað þá var gert, en ekki td. verið látið duga að stilla ventla og þvo vélina. Stimpilstöngum hættir frekar til að brotna í gömlum vélum en nýjum vegna þess að málmurinn í þeim lýist með tímanum eftir ótal hitnunarferli svo það er nú ekki alveg einhlítt að það sé frekar galli og vörusvik fremur en annað.
En, semsagt; þú ert væntanlega með pálmann í höndunum hafirðu auglýsinguna og vélarnóturnar. Ef ekki þá gæti þetta orðið erfiðara; sönnunarbyrðin hvílir á þér og ef orð stendur gegn orði er vafinn varnaraðila í hag.
Gangi þér vel,
Þ
Þetta er svo augljóst öryggisatriði að mig furðar að menn skuli furða að þetta skuli bannað. Frændi minn eignaðist einu sinni notaða dráttarvél með þessum búnaði og ók henni úr Reykjavík norður í Skagafjörð. Nærri Blönduósi fór slanga í stýrinu og þar með var vélin útaf á augabragði. Til allrar guðslukku komast dráttarvélar ekki hratt yfir og sæmilega aflíðandi var útaf þannig að ekki varð slys. Hefði hann hinsvegar verið á bifreið á ca. 89 km hraða, eins og vissara er í nágrenni Blönduóss, er ekki alveg öruggt að hann hefði komið heill frá því. Við skulum ekki venja okkur á að spila fjárhættuspil með líf og limi.
Þ
Nú er ég ekki lögfróður maður, en hins vegar þykir mér lögfræði skemmtilegt fag sem fjallar um öll svið mannlegra samskipta. Til þess að kynnast hinum margvíslegustu dómsmálum ligg ég því á heimasíðum dómstólanna og skoða málavexti þar. Sömuleiðis hef ég haft af því nokkrar tekjur að lesa yfir lokaverkefni verðandi lögfræðinga og hefi því talsverða nasasjón af faginu. Lögfræði er nefnilega ekki eitthvað óskaplega margbrotið skrímsli með öllu óskiljanlegt þeim sem ekki hafa að baki margra ára háskólanám; í langflestum tilvikum snýst hún um almenna skynsemi og sanngirni gagnvart báðum aðilum máls og hvernig heiðarlegur og skynsamur maður, sk. pater familias, brygðist við í hverju tilviki.
Skemmtilegt er að skoða mál sem rísa af meintum göllum, leyndum eða ljósum, á keyptum eignum. Þar gildir sérstaklega reglan sem Rómverjar sálugu kölluðu "caveat emptor", þ.e.a.s. sá sem kaupir verður að skoða hlutinn sjálfur og finna þá skavanka sem að honum kunna að vera. Kaupanda er að sönnu skylt að upplýsa um þá galla sem hann veit af en ekki aðra; enda veit hann væntanlega ekki af þeim.
Sá sem kaupir 10 ára bíl verður að gera sér grein fyrir því að hann fær ekki nýjan í hendurnar. Bíll sem ekinn er til tunglsins og kannski hálfa leið til baka er kominn á fallanda fót, og varla er hægt að gera ráð fyrir að t.d. vélin endist lengi enn, sérstaklega ef um er að ræða bíl sem sögur ganga af að eigi í innbyggðum vélarvandræðum. Verðlagning slíks bíls fer svo væntanlega eftir þvi trausti sem kaupendur almennt bera til endingar sambærilegra bíla. Ef seljandinn hefur fullyrt, svo vitnum verði við komið, að vélin hafi verið nýlega yfirfarin og skoðuð og í ljós leitt að hún væri í betra ásigkomulagi en almennt gerðist um sambærilega bíla sýnist mér að hann væri bótaskyldur. Þó verður að hafa í huga að aldrei getur orðið um bætur að þeirri upphæð sem dygði til að kaupandinn fengi nýtt fyrir gamalt, heldur lagfæringar þar til ending vélarinnar yrði í samræmi við það sem venjulegt mætti teljast. Sem dæmi mætti segja að ef venjuleg vél entist 50000 km í viðbót myndu bætur miðast við að hún snerist þá vegalengd en ekki 150000 lengra. Því má spyrja sig hversu mikið af varahlutum þyrfti til þess. Ólíklegt má telja að seljandi yrði dæmdur til að greiða t.d. alla stimplana, nýjan sveifarás, legur o.s.frv. þótt auðvitað tæki því ekki að taka vélina upp og skipta bara um eina stimpilstöng, bora einn strokk út og slípa eina stangarlegu.
Ef hinsvegar kæmi í ljós að ekki væri óalgengt að vélar á svipuðum aldri á þessari tegund legðu upp laupana þá er vitaskuld ljóst að kaupandinn tapaði í happdrættinu; en það er ekki þar með sagt að seljandinn hafi verið óheiðarlegur, a.m.k. ef hann vissi ekki af meintum göllum. Það má því telja að dómsmál út af þessu yrðu kaupandanum aðeins til skapraunar og fjártjóns, því tapaði hann málinu yrði hann ekki aðeins að greiða sínum málalflutningsmanni heldur og seljandans. Sú fjárhæð dygði örugglega til að taka mótorinn upp frá grunni og þar með væri kaupandinn kominn með nýtt fyrir gamalt og gæti verðlagt bílinn hærra við næstu sölu sem því næmi.
Við skulum muna það að ef við erum að kaupa gamalt þá ber okkur skv. lögum að skoða það sjálf(ir) og finna það sem að kann að vera. Og það sem er ófyrirsjáanlegt er ófyrirsjáanlegt fyrir báða aðila.
Nú veit ég auðvitað ekki hversu mikið þessi 10 ára patrol er ekinn en hér á undan eru vangaveltur um hvað almennt yrði trúlega gert í sambærilegu máli. Lifum heil
Þ
Það sem Elín, með fullri virðingu fyrir henni og hinum ágæta texta sem hún hefur sett fram á Bifrastarblogginu og er augljóslega saminn af lögfræðingi, klikkar á er að tjáningarfrelsi virkar í báðar áttir. Eins og ekki má koma í veg fyrir að menn geti komið skoðunum sínum á framfæri er ekki heldur hægt að skikka hvern sem er til að birta hvað sem er. Sá sem er umsjónar- og yfirráðamaður fjölmiðils ræður alfarið hvað birtist á honum. Þeir sem úthýst er á vef 4×4 mega blása hvar sem er annarsstaðar eða búa sér til sitt eigið blogg eða útvarpsstöð eða hvaðeina sem þeim dettur í hug án þess að þeim verði meinað það, enda geri þeir ekki frelsi annarra mein. Það má nefnilega ekki gleyma því að frelsi eins, og þar með talið tjáningarfrelsi, endar þar sem frelsi annarra byrjar hvað sem líður gildi 75. greinar stjórnarskrárinnar. Telji vefnefnd 4×4 að hún hafi ástæðu til að ritstýra spjallinu er hún í fullum rétti til þess, enda hafa þeir sem ekki eru sáttir við ákvarðanir hennar fullt frelsi til að birta skoðanir sínar, innan velsæmismarka, annarsstaðar. Vefnefnd stendur svo gagnrýnendum reikningsskil annars staðar. Og í framhaldi af þessu langar mig til að nefna það að sá fimmti sem kommentaði á pistil Elínar á Bifrastarblogginu varð sjálfum sér til verulegrar skammar.
Lifum svo sátt
Þ
11. Auglýsingar frá notendum skulu vera á auglýsingasvæði, ekki í myndasafni eða spjalli. Fyrirtækjum er óheimilt að auglýsa á vefsvæðinu nema gegn greiðslu.
Þetta stendur orðrétt í skilmálum um notkun spjallsvæðis 4×4, ekki satt?
Ég sé ekki annað en verðið á þessu dóti sé hreint okur. Efniskostnaður fer ekki yfir 500 kall og laghentur maður er ekki meira en klukkutíma að smíða svona dót. Það er bara þokkalegt tímakaup fyrir svona venjulega jóna að hafa þá svona 14-15 þúsund á tímann. Og áður en einhver spyr mig hvort ég hafi þá nokkurt vit á því sem ég er að segja ætla ég að upplýsa það að ég smíðaði sjálfur dráttarbeislið á bandaríska bílinn minn, kom því undir og tengdi rafmagnið fyrir ca 7000 kall og fékk bæði skoðun og gerðarviðurkenningu og hafði þar með svona 50-60 þúsund í kaup.
Að sönnu fóruð þið yfir brú. En sú brú er ekki yfir Merkigil heldur Austari Jökulsá í Skagafirði. Við enda hennar er skilti sem á stendur: 3 t. Hvað skyldi ekonolæn vera þungur?
Á Merkigili er ekki brú sem borið hefur bíla og er naumlega göngufær um þessar mundir og slóðin niður að henni er ekki bílfær og illfær á fjallahjólum. Þetta veit ég með fullri vissu vegna þess að pabbi sálugi byggði brúna sem þið fóruð yfir og ég skipti um gólf í henni með eigin hendi, hinir strákarnir hjálpuðu mér dálítið, allmörgum árum seinna. Og á Merkigili er engin kirkja, næsti kirkjustaður er í Ábæ og þar á milli eru sennilega 10 km. Í beina loftlínu eru þó Goðdalir nær en vegurinn þangað er allmiklu lengri en á honum er brú sem ég byggði, ekki þó aleinn, yfir Vestari Jökulsá og yfir hana hafið þið auðvitað líka farið. Og þegar gerð Monikubrúarinnar stóð yfir voru aðstæður fremur frumstæðar, mestallt unnið með handafli og veður öll válynd, enda komið fram á vetur. Þá orti pabbi gamli:
Svifu um loftið sölnuð lauf,
seggjum dugir ekkert gauf.
Þungbær vistin þótti og dauf
í Þrælabrekku og Drullurauf.
Kv Þ
PS Af því að ég fann mynd af brúnni í Merkigilinu sjálfu bæti ég tenglinum hér við og bið gamlan félaga minn úr brúnni afsökunar á stuldinum:
http://orgelleikarinn.blog.is/users/6e/ … g_0977.jpg . Ef þið skoðið veginn að þessari brú sést að hann er lítt fær vélknúnum farartækjum. Þó hefur verið farið þarna um með dráttarvél, fyrir daga Monikubrúarinnar, og þarna yfir fór allt byggingarefnið til hússins á Merkigili, borið af mönnum og hestum. Verst þótti að komast með baðkerið.
Kv sami
