Forum Replies Created
-
Replies
-
Þetta snýst kannski aðallega um vatnsvernd. Vatnsverndarsvæði höfuðborgarsvæðisins nær frá Gvendarbrunnum og upp í Bláfjöll. Þetta er nokkuð víðfemt svæði (http://www.eftirlit.is/files/7/20080313095618560.jpg) Fólkvangurinn nær yfir sama svæði svona gróflega.
Allur akstur vélknúinna ökutækja þ.m.t. jeppa og vélsleða er bannaður utan vega óháð því hvort allt er á kafi í snjó eða ekki. Þetta bann gildir t.d. allan Bláfjallaveginn neðan frá Sandskeiði.
Þannig verða öll tæki skíðasvæðisins, troðarar, vélsleðar, sexhjól o.s.fr. að vera á undanþágu.
Það eru reyndar skilti til staðar , tvö á Bláfjallaveginum, og nokkur á bílastæðunum á skíðasvæðinu. Held einfaldlega að menn taki ekki eftir þessu. Orkuveitan ætti náttúrulega að sjá um að setja upp veglegt skilti sem útskýrði málið. Alltaf betra að menn fái útskýringu afhverju hitt og þetta er bannað.
Hvað skíðasvæðið snertir þá eru djúp hjólför eftir jeppa aðallega slysagildra. Auk þess eyðileggur þetta mjög dýra vinnu troðaranna sem eru jú að reyna að gera brekkurnar eins sléttar og mögulegt er. Eitt spólfar stutt upp í brekku getur þýtt að troða verður alla brekkuna upp á nýtt. Klst. á troðara er skelfilega dýr.
Kannski ágætt að koma því á framfæri að byrjað er að keyra skíðalyftur á svokölluðu Suðursvæði fyrir æfingar skíðafélaganna. Þar eru allar brekkur í skíðahæfu standi. Í blíðunni í gær var mikið líf bæði í brekkunum og í göngusporinu. Vonandi bara spurning um einhverja daga hvenær svæðið verður formlega opnað.
Kv. Árni Alf.
Jæja nú kemur þessi árlega ábending. Talsvert hefur verið um að jeppar séu að máta snjóinn hér í brekkum Bláfjalla. Flestir láta nægja að fara upp að brekkurótum eða nokkrar bíllengdir upp í brekku. Þetta virðist kannski saklaust en er það ekki. Bæði er að eitthvað er um að fólk sé að renna sér í brekkunum en kannski er þetta verst fyrir okkur sem þurfum að skælast hér um á vélsleðum í öllum veðrum og skyggni. Eins og núna í dag þá eru þetta bölvaðar slysagildur.
Það koma ný spor daglega og sumir renna upp brekkurnar alla leið upp á topp. Kannski ekki mikið mál þar sem búið að troða en engu að síður óttalegur óþarfi. Þetta er allt eftir bíla 35″ og stærra.
Búið er að leggja göngubraut og menn geta ekki látið hana í friði heldur.
Bara að minna á þetta. Nóg er víst um slysin.
Kv. Árni Alf.
Fór með Zúkkuna í skoðun í morgun sem er svo sem ekki í frásögur færandi. Þetta er ´97 módel og tækið því ekki alveg nýkomið úr kassanum. Það eina sem sett var út á var að síls hægra megin væri vel ryðgaður á smá kafla, sem eru engar ýkjur. Var svo sem lítið að spá í þetta þegar ég yfirgaf skoðanarstaðinn, enda varla vaknaður.
Þegar ég fór svo að hringja og spyrjast fyrir hver gæti gert við þetta þá spurðu spekingar mig hvort bíllinn væri ekki á örugglega á grind og út á hvað væri nákvæmlega sett. Það sem sett er út á á skoðunarblaðinu er undir Burðarvirki og krossað er við styrkleikamissi.
Veit vel að sílsar eru hluti burðarvirkis í fólksbílum og bílum ekki á grind. En hvað með grindarbíla? Þætti vænt um að fá álit vísra manna.
Veit að ég er ekkert of góður að láta gera við þetta en spurningin er hvort burðarvirkið sé virkilega í hættu.
Kv. Árni Alf.
Skv. mínum upplýsingum eru engin leyfi til staðar í þessu tilviki. Og þeir sem um framkvæmdina sjá telja sig engin leyfi þurfa. Þetta sé svo smávægileg aðgerð. Þannig má brúa alla leið (í áföngum) án nokkura leyfa ef ég skil rétt. Sem er og líklega planið.
Það er ekki við góðu að búast þegar ferðaþjónustan með vegagerðina í vasanum fer af stað. Ef ég þekki rétt þá gerist ekkert við bæjardyrnar hjá FÍ og Útivistar án þeirra vitneskju eða samþykkis.
Kv. Árni Alf.
Hef það eftir Páli Ásgeiri að þetta sé ekkert grín. Verið er að brúa Hvanná og ef þetta virkar vel á að leggja veginn þarna yfir gilkjaftinn í vor.
Vegagerðin gerir ekkert nema undir þrýstingi. Og það hefur lengi verið gríðarlegur þrýstingur frá ferðaþjónustuaðilum að fá svokallað "betra aðgengi" m.ö.o. uppbyggðan heilsársveg þarna innúr.
Hefði gaman af að heyra rök þeirra sem standa fyrir þessari landníðslu.
Kv. Árni Alf.
Ef farið á facebook og leitað að Ice Explorer þá má sjá þessar myndir. Verulega væri nú fróðlegt að vita hver stendur fyrir þessu.
Kv. Árni Alf.
Renndi yfir facebook áðan. Sá myndir af einhverjum framkvæmdum í mynni Hvannárgils. Slóði frá Stakk og inn í gil með tilheyrandi risaræsum og ýtu. Hélt að það væri þegjandi samkomulag um að brúa ekki meira þarna. Vonandi er þetta bara eitthvað grín eða misskilningur í mér. Eða ætla ferðaþjónustuaðilar virkilega að gera enn eina tilraunina til að byggja hraðbraut þarna innúr?
Kv. Árni Alf.
Þráðurinn sem ég stofnaði til, og vonaði eftirá að hyrfi sem fyrst, er orðin hin líflegasta umræða. Það er því alveg ljóst að klúbburinn er hvergi nærri lífvana.
Það er kannski eitt að hafa sterka skoðun á hlutunum en annað og heimskulegra að fella sleggjudóma yfir heilli atvinnugrein eða hópi.
Verð því að vera sammála Inga í flestu ef ekki öllu sem hann segir hér að ofan. Ekki síst því sem að mér snýr.
Ítreka að þetta var skrifað í hita leiks og lagers og því ekki mikið á mark takandi og biðst afsökunar enn og aftur.
En aðal málefnið er eins og Ingi segir réttilega er að hætta að haga sér eins og stjórnmálamaður (á netinu) og fara gera eitthvað áþreifanlegra.
Í öllu þessu samhengi dettur mér reyndar í hug vel þekkt og ævagömul hæðnis vísa.
Stórir menn í Stóru-Mörk,
stóra ljái brúka
stórir skrifa á stóra örk
stór orð látin fjúkaHeld að þetta eigi vel við suma nokkrum öldum seinna.
Kv. Árni Alf.
Verður nú að segjast eins og er ég tók nú víða fulldjúpt í árina í innleggingu hér að ofan, vægast sagt. Þeir sem telja sig hafa orðið fyrir einhverri ósanngirni þarna bið ég einfaldlega afsökunar. En ég sakna þessa að hafa ekki meira líf hér á spjallinu. Þessi þráður má hins vegar lognast út af mín vegna.
Kv. Árni Alf.
Svo virðist sem hratt fjari undan þeim félagskap sem heitir F4x4. Lítil umræða á spjalli félagsins er það sem segir allt. Ef menn vilja upplýsingar eða ræða eitthvað tengt jeppamennksku, (hvernig hún var eða er), er komið á Jeppaspjall.is.
Þetta skýrist a.m.k. að hluta af því að þungavigatarmenn í Klúbbnum eru í ferðaþjónustubransa. Sá bransi lýtur ekki venjulegum lögmálum hins almenna jeppamanns. Undanþágur t.a.m. fyrir þjónustu við skála og ferðamenn á Fallabaki er besta dæmið. Þeir þurfa að „servísa# kúnnann ! (Aksur utan vega á tíma aurbleytu)
Bestu dæmin er þegar grænir og nýir félagsmenn spyrja spurninga, eins og t.d. hvort vegslóðinn upp á Fimmvörðuháls sé opin. Þeir sem vita best og hafa lyklana svara engu. Þungavikatarmenn í Klúbbnum.
Klúbburinn segir að náttúruvernd og bann gegn utanvegaakstri sé einn hornsteinn félagsins. Mörgum gengur illa á því svelli að samhæfa því, viða að hafa „salt í grautinn“.
Mér er aðeins spurn, finnst hinum almenna félagsmanni í lagi með þetta?
Erum við að greiða félagsgjöld fyrir ferðaþjónustu sem ýmist getur ekki eða vill ekki t.a.m. greiða til samfélagsins?
Vil hvetja menn til að valda ekki landskemmdum á Hamragarðaheiðinni þegar snjórinn er nú að hverfa.
Skv. umræðum á Jeppaspjallinu þá er skaflinn ofan við gamla slóðann að byrja að slitna í sundur.
Skora ekki síst á trausta aðila í ferðaþjónustunni að sýna ábyrgð og gott fordæmi með því að lýsa heiðina lokaða þegar þeim sýnist að tími sé komin til.
Vil benda á að þegar mest er hætt á landskemmdum þá er þetta ekki fært nema mjög mikið breyttum og öflugum bílum. Og þeir eru ekki svo margir í dag.
Skora einnig á stjórn eða umhverfisnefnd klúbbsins að skoða málið betur. Og álykta ef þörf þykir.
Kv. Árni Alf.
Mikið er hörmulegt að sjá hversu rangt er farið með örnefnin sem búið er að bæta á kortið. Ekkert einasta þeirra er á réttum stað og langt frá því. Skakkar mörgum kílómetrum. Má færa rök fyrir því að það er slysahætta af fleiru en bara sprungum. Það er ákveðin hætta sem skapast af því að hafa þetta vitlaust á kortum.
Kv. Árni Alf.
P.S. Fyrir mörgum árum benti ég á makalausa umgengni og kæruleysi manna þarna, sérstaklega í og við gígskálina. Eins og sprungur væru ekki til. Kannski voru allir í útrásarvímu. Náttúrunni gefið langt nef. Þarna hefur í sjálfu sér lítið breyst. Sömu sprungur og alltaf hafa verið.
Kv. Árni Alf.
Innleg Skúla finnst mér áhugavert. Mín veiðimennska telst varla á háu plani. Kola og marhnútaveiðar á flotbryggjunni í Hafnarfirði í gamla daga. Svo netaveiðar á laxi og silungi í Markarfljóti. Hef reyndar einu sinni veitt lax með ullarvettlingum einum að vopni. Sá átti í basli við að komast upp grynningar eða brot sem ég var af tilviljun að vaða.
Hef hins vegar oft verið á hvalveiðum. Bæði stórhvölum og hrefnu. Hef þó aldrei hlotnast sá heiður að hleypa af. Enda ekki á allra færi að hreinlega þora því. Svonefndir „nátturuverndarsinnar“ hafa haft sig mikið í frammi gegn þeim veiðum. Ég hef aldrei skilið hvað baráttan gegn hvalveiðum kemur náttúruvernd við. Ekki nein vísindaleg rök fyrir slíku.
Hér innanlands þá er til öfgafólk sem fordæmir hvalveiðar. Fljótt á litið þá er þetta sama fólkið og er að skipuleggja framtíðina í Umhverfisráðuneytinu.
Ferðaþjónustan hefur lagt nafn sitt við slíka fordæmingu. Í sumar átti ég í samskiptum við Kynnisferðir um að láta fjarlægja áróður öfgasinna úr rútubílaflota þeirra. Reyndar allt gert í upphafi með samþykki og samvinnu við Kynnisferðir.
Ef þessir „náttúruverndarsinnar“ ásamt ferðaþjónustunni ætla að stýra hver fær að ferðast um landið og hvernig þá lítur þetta ekki vel út.
Kv. Árni Alf.
Veðja að ’56 módel af Ferguson kæmist fyrr á leiðarenda.
Kv. Árni Alf.
Sammála. Fín og skemmtileg grein.
Kv. Árni Alf.
Ef ég man rétt þá stunduðu ungir og frískir menn það að stökkva yfir Bleiksárgljúfur á árum áður. Páll Pálsson frá Árkvörn hrapaði til bana við þessa iðju árið 1876. Ég kíkti á þetta fyrir langa löngu en minnir að þetta hafi litið hálf illa út. Blautt og hált. A.m.k. stökk ég aldrei yfir.
Öll þessi gil sem hér er um rætt eru nágrannar. Bleiksárgljúfur er í innanverðri Fljótshlíð en Merkurkerið og Nauthúsagilið hinum megin við (sunnan við) Markarfljótið og teljast til Eyjafjalla. Þannig séð talast þau við.
Dálítið sérstakt að þau skuli eiga það sameiginlegt að menn hafi ýmist stokkið yfir þau eða skriðið yfir á hríslu auk þess sem menn eru að sífellt að þvælast eftir botni þeirra.
Lagði eitt sinn upp í leit að flugvélaflaki. Lenti óvænt upp á jökli sem var glerháll. Ekkert annað var í stöðunni en að fara úr skónum og skilja þá eftir. Læddist svo einsamall um á ullarsokkum með broddstaf í hendi. Best var að komast í gamlan Hekluvikur á ísnum. Þetta svínvirkaði.
Kv. Árni Alf.
Smá fróðleikur í viðbót. Þetta myndskeið er klippt saman sitt á hvað úr þremur giljum. Þ.e. Merkurkerinu (Sauðánni), Nauthúsagilinu og því þriðja sem ég átta mig ekki strax á (það með fossinum og jökullituð á). Innan við Stóru-Mörk og inn að Gígjökli eru fjölmörg gil sem engin hefur stigið fæti inn í. Þetta er því ókannað töfraland að hluta.
Nauthúsagilið er undraveröld sem lítið ber á frá veginum. Settum upp bandspotta sem auðveldar fólki að komast framhjá neðsta fossinum fyrir nokkrum árum. Menn þurfa ekki að nota hann en sumum finnst það þægilegra.
Hríslan í gilinu var talið eitt stærsta tré á Íslandi á árum áður og flestallir erlendir ferðamenn komu þarna við. 1937 hrundi megin hluti þess niður og var smíðað ýmislegt úr því sem enn er til t.d. á safninu á Skógum. Þversneið af reynitrénu sýndi það 90 ára gamalt.Tréð hangir á gilbarminum en rætur þess liggja upp í bólið fyrir ofan. Ból er hellisskúti sem fé hefst gjarnan við í slæmum veðrum. Þannig fær tréð heilmikla næringu úr rolluskít sem þarna safnast fyrir.
Reynihríslan er frekar ótraustvekjandi þessi árin. Nokkuð langt síðan ég álpaðist þarna yfir síðast og allnokkrum kílóum léttari.
Bear Grylls hefst við í bólinu og kveikir heilmikið bál. Skv. minni litlu þekkingu þá helst reyndar engin hiti þarna inni enda hallar bólþakið út og upp.
Eins er mjög gaman að fara, sérstaklega að sumri til, inn í Merkurkerið með því að fylgja Sauðánni gegnum fjallið. Þett er svona dýpst í læri og dimmt og ekki verra að hafa vasaljós. Þegar komið er út hinum megin blasir Burstin við. Burstin er gríðarmikill hamar sem Sauðáin liggur meðfram að vestanverðu. Eflaust 200m þverhnípi þarna. Innan við fossinn tekur Illagilið við. Það ber nafn með rentu og nær langleiðina upp í Jökul. Illt yfirferða sérstaklega í vatnavöxtum.
Alveg tilvalið að koma við á þessum stöðum á leið úr Þórsmörkinni. Að báðum stöðum liggja slóðar og aðgengi frjálst síðast þegar ég vissi.
Kv. Árni Alf.
Kíkti nú bara á þetta í nokkrar sekúndur. Hann byrjar að fara niður með Sauðánni og fer út úr Merkurkerinu með því að elta ána eftir þröngu glúfrinu. Júlli (Júlíus Einarsson), bróðir langafa stökk yfir gilið í smalamennsku snemma á 20 öldinni. Líklega einhverjir tugir metra þar niður í gilbotn. Komst þannig fyrir fé sem var að sleppa.
Svo kemur eitthvað innskot úr Nauthúsagilinu. Þar er verið að fara yfir gilið á Hríslunni. Hríslan er reynitré sem þarna vex. Var á sínum tíma talið eitt stærsta reynitré landsins. Hrynur niður í gilið með óreglulegu millibili. Þarna er líklega innan við 10 metrar niður í gilbotn.
Nauthúsagil sem var mjög þekkt á árum áður er rétt innan við Stóru-Mörk og Sauðáin er næsta á þar fyrir innan.
Kv. Árni Alf.
P.S. Kíki betur á myndbandið seinna
Mjög gott innlegg hjá Hjalta.
Síðla sumars benti ég á ljótan utanvegakstur (landspjöll) á ofanverðri Hamragarðaheiði. Í því tilviki var reyndar gróflega vitað hverjir áttu hlut að máli. Mikið breyttir bílar í einhvers konar ferðaþjónustu. Án þess að ég hefði náð myndum af þessum landspjöllum og óháð því þá voru viðbrögð við þessum ábendingum vægast sagt undarlegar.
Hér stigu menn á stokk og sáu ekkert til að amast yfir. Núna stökkva menn hæð sína og hlaupa í fjölmiðla.
Ég hef aðeins velt þessu fyrir mér. Er þetta gamla sagan af Jóni og séra Jóni? Var þetta mál of tengt einhverjum aðilum í klúbbnum? Eru utanvegaakstur réttlætanlegri séu einhverjir peningar í spilinu? Mér sárnaði þetta og fannst trúverðugleika klúbbsins setja niður.
Er sammála Ofsa að opna síðuna. Máttur hrífunnar er líka mikill. Það má nefnilega laga merkilega mikið á einfaldan og ódýran hátt. Og margar hendur vinna létt verk. Svo er það gamli góði slóðadraginn. Hann hefur reynst vel við að afmá ummerki utanvegaaksturs á möl og sandi. Segið svo að gömul landbúnaðartæki komi ekki að gagni.
Kv. Árni Alf.
Vatna Brandur í Vík byrjaði sinn feril 1927 á eins drifs „Gamla“ Ford á örmjóum dekkjum. Lét það samt ekki aftra sér frá því að þvælast um vötn og vegleysur. 1930 var hann komin á Ford „Drossíu“ eða það sem hann kallaði fólksbíl. Þessir bílar voru á teinafelgum, ekki með mismunadrifi (læst), lágt gíraðir og sæmilega hátt undir þá. Fólksflutninga frá Vík og vestur að Markarfljóti stundaði Brandur en yfir margar ár var að fara sem gátu orðið illskeyttar. Þegar lítið var í eða vel lá kom fyrir að Múlakvísl eða Markarfljót væru lögð að velli.
Núna allmörgum árum síðar hafa alltof margir viljað festast í þeirri hugsun að ekkert sé orðið fært nema á mikið breyttum bíl. Þessu hugarfari þarf að breyta.
Fljótlega eftir að ég keypti Löduna (1988-89?) lá leiðin inn á Þórsmörk. Ferðinni var heitið í margmennið inn í Húsadal. Þegar komið var að Krossá var allmikið í ánni. Óð á undan meðan litli bróðir keyrði. Reyndar var ekki hægt að vaða vatnsmesta álinn en allt gekk þetta vel. Það tók talsverðan tíma að finna gott vað þannig að á eftir Lödunni myndaðist löng halarófa jeppa og rútubifreiða. Þetta var hálf skondin sjón.
Næstu sumur voru farnar fjölmargar ferðir þarna innúr á bílnum. Reyndar var Steinsholtsáin oft verst við að eiga enda oftast bara um eitt vað að velja. Hvanná gat líka verið erfið ef hún gróf sig niður. Krossáin bauð hins vegar oftast uppá að hægt var velja sér fleiri en eina leið, m.ö.o. velja vað.
Helsta vandamálið var hversu bíllinn var hátt gíraður. Kraftleysið var líka það mikið að það þurfti nánast að fara á botngjöf yfir stærri ár. Þannig gekk vatn iðulega hátt upp á húdd. Oft var vaðið yfir á undan bílnum og aðstæður kannaðar, léki vafi á einhverju. Þetta þurfti allt að gera í meiri sátt og samlyndi við straumvötnin en á öflugri bíl.
Aðalamálið var að láta strauminn hjálpa bílnum yfir með því að slá nógu vel undan straumi. Þannig var það straumurinn sem stundum fleytti bílnum yfir ána frekar en hann færi þetta á eigin afli. Góð lending með lágum bakka var jafnframt lykilatriði. Hins vegar var stundum látið flakka fram af háum bakka á leiðinni út í.
Það sem var mest gefandi við þessar ferðir er að þetta var miklu meira krefjandi en maður hafði vanist á jeppa. Þarna þurfti virkilega að spá og spekúlera. Sem og skilaði sér í því að það kom merkilega sjaldan fyrir að bíllinn stoppaði.
Stoppi maður á svona lágum og litlum bíl þá er í flestum tilfellum nóg að standa einfaldlega upp og vaða í land. Séu menn hins vegar á miklu hærri og stærri bíl þá getur slíkt reynst þrautin þyngri. Það er því dálítið afstætt að tala um hvað er öruggt farartæki og hvað ekki þegar um straumvatn er að ræða.
Fyrst hægt hefur verið að fara þetta á óbreyttum fólksbíl flesta daga sumars þá er þetta vel fært og öruggt venjulegum óbreyttum jeppa flesta daga ársins. Menn verða bara að nota skynsemina og fara varlega.
Styrkur jeppamennsku hér á landi hefur að hluta legið í því hversu margir hafa stundað hana. Það er líka komin heil kynslóð sem stendur í þeirri trú að menn komist varla út fyrir veg á minni en 38“ dekkjum. Sá hópur sem getur rekið þannig bíla fer því miður hratt minnkandi þessa dagana. Menn þurfa að losna við þessa meinloku úr höfðinu.
Kv. Árni Alf.
