Vaðið á Blöndu

Vaðið austan Rjúpnafells breytist lítið ár frá ári. 36" bíll á að öllu eðlilegu að fara auðveldlega þarna yfir í meðalvatni. Botninn er frekar grýttur og óslettur, en traustur og ekki mikil hætta á sandbleytum. Satt best að segja er Blanda ekki verst af þeim ám sem þarf að fara yfir á þessari leið. Sú fyrsta austan Blöndu er Eyfirðingakvísl, sem er yfirleitt ekki varasöm, síðan Svartakvísl sem er afar misjöfn og stundum bölvað forað. Svo eru smærri sprænur en Strangakvísl er vatnsmest en botninn á vaðinu á að vera traustur. Vestan til við Eyfirðingahóla er svo vestasta kvísl Vestari-Jökulsár og hún er oftast hættulaus, en svo koma Miðkvíslar, sem geta verið varasamar í vatnavöxtum, breyta sér nokkuð mikið enda flæmast þær um aura. Þar getur verið hrekkjóttur botn. Austasta kvíslin sem fara þarf yfir á vaði er austasta kvísl Vestari-Jökulsár, sem í seinni tíð hefur verið kölluð Skálakvísl, en á austurbakka hennar, vestan í Lambahrauni vestara, stendur Ingólfsskáli og er vaðið rétt innan (sunnan) við hann og er merkt. Botn er þar grýttur en traustur, en kvíslin er talsvert misjöfn í rennsli og koma stundum í hana skot og þá getur hún verið alveg ófær, jafnvel hafa Unimogar orðið frá að hverfa. Þess hefur verið getið til af fróðum mönnum að þessi skot stafi af því að jarðhitasvæði undir jöklinum safni upp vatni og tæmi sig annað veifið, því sumir þykjast finna jarðhitalykt af vatninu í þessum tilvikum. Ekki þorir undirritaður að fullyrða neitt um það, hef ekki vit á þessu. Þessa leið er eins og margar slíkar best að fara að morgni dags og óráð að fara einbíla. – Góða ferð.

Við vorum þarna um helgina 3 bílar og er skemmst fráþví að’ sega að það var nánast ekkert vatn í Blöndu né yfirleit vatn í neinum ám, renndum yfir Sóleyjarhöfðan í gærdag og komst léttur 38" bíll vel yfir.

Lúther