Utanvegaakstur

Er alveg sammála þér um þetta. Fór einmitt Gæsavatnaleið fyrir um 3 vikum og það er alveg ótrúlegt hvað menn eru að troða sér út fyrir slóða og eru að græða kannski 10 metra á því og fyrir hvað? Varla eru menn að flýta sér þegar að þeir eru í svona ferð. Reynum að hætta þessarri vitleysu og halda okkur innan merktra slóða.

Kv
Peve

Þetta er vel þekkt vandamál, sem nefnist "stikufælni".
Á undanförnum árum hafa félagar í Gæsavatnafélaginu séð um að halda við stikunum og raka yfir utanvegaslóðir á leiðinni frá "Skjálfabrú" að Gæsavötnum. Þetta eru orðnar hálfgerðar farand stikur þar sem þær eru færðar til annaðhvert ár þegar slóðin hefur færst frá þeim. Þá er reynt að stika að nýju og flytja stikurnar að greinilegustu slóðinni. Það er hinsvegar segin saga að næsta dag er víða komin ný slóð, oftar en ekki þar sem stikurnar voru árið áður Það mætti halda að þessir stikufælnu ökumenn haldi að grasið sé grænna handan við hólinn eða hreinlega þeir sem lögðu upphaflegu slóðana hafi gert þetta af hreinni illmennsku. Hitt er svo að þessar auka slóðir hvort heldur eftir bíla eða mótorhjól sem eru að verða fleiri og fleiri, eru hrein og klár skilaboð til þeirra sem á eftir koma. Skilaboð um að þetta sé í góðu lagi. Staðreyndin er að ein slóð utanvega kallar á aðra slóð.

kv
Smári Sig

Mig langar til að skjóta einu atriði inn í að þessu tilefni gefnu. Þetta atriði eru Enduro – hjólin. Ég bý í litlu þorpi úti í rassgati, en hér eru nokkrir ungir menn (ekki smástrákar) sem eru á svona hjólum, bæði Enduro og crossurum, og djöflast af algjöru miskunnarleysi út um allra koppagrundir, oftast á grónu landi eða hálfgrónu, því hér um slóðir er mest allt land gróið nema hæstu tindar. Afréttarlönd eru orðin útspörkuð eftir þetta lið. Þeir eru ekkert nálægt neinum vegum eða slóðum, enda víst ekkert spennandi við það. Lögreglan segist ekki geta átt við þetta, þeir hafi engan tíma, tæki eða annan búnað til að fást við þetta, þú þarft að leggja fram kæru og hún þarf að fá meðferð og þá eru allir á bak og burt. Til viðbótar kemur svo það, að mörg þessara hjóla eru óskráð (númerslaus) knaparnir eru með hjálma og óþekkjanlegir o.s.frv. Á hálendinu hef ég oftar en ekki orðið var við erlenda mótorhjólagarpa í svona brekkuklifri og rugli. Mótorhjólamenn eru þess utan oft hinir verstu viðureignar, merkilegt hvað ofbeldismenn af ýmsu tagi sækja í þessi farartæki.
Niður með mótorhjól.
kv.

Það er nú ekki alveg svo einfalt að halda að það séu bara erlendir ferðamenn sem aki utan vega og slóða. Því fer fjarri. En hvaða skilaboð gefa þeir heimamenn sem þekkja leikreglur landsins, en fara ekki eftir þeim og eru ef til vill haldnir stikufælni. Eru þetta ekki skilaboð til erlendra ferðamanna um að þetta sé leyfirlegt.
Það virðist litlu breyta hvort vegurinn er mikið eða lítið stikaður, stikufælnin gerir vart við sig hjá sumum ferðalöngum. Sem dæmi þá er umrædd slóð frá "Skjálfabrú" að Gæsavötnum svo þétt stikuð að refurinn á orðið erfitt með að flytja sig á milli svæða. Samt sem áður hafa menn þessa þörf, og ætla mætti að þeim finnist allt betra en þeir hafa. Þetta eru auðvita óttalegir bjálfar sem haga sér svona, hvort heldur á bíl eða mótorhjóli.

kv
Smári Sig

Ég held að það sé alveg rétt að við setjum útlendingum nokkurt fordæmi í þessu og þegar þeir koma á trukkunum sínum og sjá för útum allt draga þeir af því sínar ályktanir um aksturvenjur og hvað megi og hvað ekki. Hins vegar má örugglega fræða útlendinga betur og reyndar er í vinnslu hjá umhverfisnefndinni bæklingur sem á að miða að því. Stóð til að hafa hann tilbúinn í vor en seinkaði af ýmsum ástæðum og næsta sumar fer vonandi ekki jeppi í land á Seyðisfirði án þess að ökumaðurinn fá áróðursbækling frá okkur.

Það er auðvitað rétt að á köflum á Gæsavatnaleið sést engin slóð, bara spurning um að finna leið á milli stika. Á þeim köflum er grjótið þannig að hjólin marka ekki í og því myndast engin slóð og þarmeð sjást engin ?utanslóðaför? En eins og myndirnar sýna á það ekki við alls staðar. Efri myndin er einmitt á þeim kafla sem ESSESS talar um á leið í Gæsavötn, neðri myndin rétt austan við Gæsavötn. Maður gæti fyllt heilt myndaalbúm af svona myndum, þetta er ótrúlega algengt þarna og verulegur lýtir á þessari annars fallegu leið.

Kv – Skúli

Sælir

Já þetta er leiðinda vandamál, fyrir um mánuði síðan fór ég um Sprengisand og inn að Laugafelli, á þeirri leið virtist sem menn hefðu átt mjög erfitt með að fylgja slóðanum sem þó var mjög greinilegur.Einnig virtist sem einhverjir, ég giska á einhverjir mælingamenn því að það var spreyjaður gulur punktur við enda hjólfarana, hefðu verið ansi kræfir í að keyra út fyrir slóðann. Sennilega haldið að þeir þyrftu ekki að virða landið þar seim þeir væru í vinnunni.

Já og för eftir enduro-hjól eru orðinn ansi víða og er það mál sem þarf að fara að taka á með hörku.

Svo er annað sem mér finnst slæmt, en það er þegar er verið að reka hrossastóð um hálendið, oft er allt upptætt í kringum slóðana og næsta nágreni, oft frekar ljót sár.
Og svo virðist manni sem þessir blessaðir hestamenn haldi að þeir eigi hálendið og þurfi ekki að sína nokkrum manni tillitssemi, allra síst ökumönnum.

En svona til að vera ekki of svartsýnn þá geta nú oft hjólför í sandi horfið í næstu stórrigningu og roki.

Kveðja
O.Ö.

Satt að segja ætlaði ég ekki að bæta við þetta, en umræðan er orðin ansi skemmtileg. Bara taka fram, ef einhver hefur skilið mitt fyrra innslag þannig að ég telji að erlendir ferðalangar eigi meirihlutann af þessu þá er það misskilningur. Þeir eiga samt sinn þátt og það má ekki horfa fram hjá því. En eins og margir hafa hér minnst á, þá eru torfærumótorhjólin orðin meiri háttar vandamál og þarna þarf til að koma samstillt átak allra, sem láta sig þetta einhverju varða; lögreglu, mótorhjólamenn, umhverfissamtök, ferðafélög, jeppafélög og síðast en ekki síst, samtök mótorhjólamanna. Gallinn er bara sá, að þau ágætu samtök Sniglarnir, virðast ekki hafa náð til þessara manna, í þeim samtökum sýnist mér vera fyrst og síðast götuhjólafólk, sem vissulega á hrós skilið fyrir þann árangur sem þau hafa náð í að auka virðingu sinna félaga og tillitsemi hefur nokkuð lagast við þá, þótt betur megi. Mér sýnist hinsvegar að íslenskir jeppamenn geri ákaflega lítið af því að aka utan vega á sumrin, þökk sé markvissu starfi 4×4. Þökk sé þeim einstaklingum, sem lagt hafa því lið að það markmið hefur náðst að klúbburinn okkar er orðinn viðurkenndur og virtur í samfélaginu. Það er hinsvegar spurning, hvort nú eigum við að hafa hér frumkvæði og skrifa t.d. Sniglunum til að byrja með, og óska eftir samstarfi við þá í þessu efni. Ef það tækist að koma þarna á samstarfi, mætti svo hugsa næstu skref, sem gætu til dæmis verið í formi áróðursherferðar, samráðs við aðra aðila, s.s. löggæsluna?
kv.

Ég var að koma Fjallabak þvers og krus (alltaf í slóðanum ((enda með konu og barn í bílnum)) og var í góða veðrinu einhverra hluta vegna að hugleiða þessi utanvegaakstursmál. Hlýt að hafa fjarskynjað þennan þráð þarna inn á hálendi. Verð bara að segja, hef farið oft og víða til fjölda ára, og mér finnst ástandið hafa batnað þvílíkt. Skil ekki alveg þetta væl alltaf hérna, aldrei minnst á það sem gerist gott.. td á fjallabaki er greinilegasti átroðningurinn á náttúrinni hesta og göngumannaslóðirnar…þessi kvikindi meiga fara um allt…hvernig stendur á því…( mér er reyndar slétt sama) ég tjaldaði á mosavöxnum bletti sem ég segi ekki hvar er því hann er örugglega á bannlista fyrir ferðamenn að tjalda á..og þegar ég var að sleikja morgunsólina í mosanum sá ég með glöggvu auga að ég lá þvert á mosavaxin hjólför eftir Willis 46 örugglega ævaforn. Þetta fannst mér bara krúttlegt… leið eins ög fornleyfafræðingi… hinsvegar var barðið ofan við mosabalann minn allt sparkað þvers og krus eftir lambalæri… og í ofanálag fann ´´eg lambasparð undir tjaldinu mínu þegar ég pakkaði því saman…það fannst mér tú möts… étum þessi kvikindi…og hestana líka og hættum svo þessari tveggja akreina fælni. Reynum svo að muna þegar við vorum ungir og áttum skellinöðrur…
Bara innlegg
Pétur Gíslason

Persónulega fynnst mér þessi umræða eiga fullann rétt á sér og er ég alfarið á móti því (eins og flestir) að menn láti það í léttu rúmi lyggja að einhver (minnihlutahópur) vélhjólamanna séu að spæna upp grónar fjallhlíðar.
Það er ótrúlegt að sjá hvernig menn níðast á landinu. T.d. var ég á ferð uppí landmannalaugar í sumar þá þóttist ég sjá strik upp og niður gróna fjallshlíð eftir vélhjól, og þetta sést jú víða. Þessi sár hverfa hvorki í rigningu né roki.

Þannig að þetta er mál sem má taka fyrir, og er þetta góð byrjun.

Matti, það er nú um að gera að það litla sem Landsvirkjun rústar ekki fái að vera óskemt.

Kv. Davíð

P.S. Ég vill þó taka það fram að vélhjól eru ekki það eina sem er að skemma hálendið, hestar eiga líka hlut í máli og rollur eru náttúrulega ekkert annað en stórt umhverfisslys!

Hálendi Íslands er einstakt.

Það á líka við um miðhálendið, sandurinn og hraunin sem þar eru. Einstakt fyrir þær sakir að víðernin eru að mestu ósnortin. Þar liggja víða slóðir sem gefa færi á að fara um og njóta þessarar mikilfenglegu auðnar með öllum sínum andstæðum. Réttilega benti mótorhjólamaðurinn á reglur sem vert er að skoða. Þar stendur "Utanvega akstur er bannaður", gildir þar af leiðandi fyrir öll ökutæki, skráð og óskráð. Það er líka rétt hjá honum að margur svartur sauður reynist í hverjum hópi. Ég held að þeir séu ansi margir innan mótorhjólageirans þe. þeirra sem ferðast á fjöllum. Allavega gefa þær fjöl fjöl mörgu slóðir eftir mótorhjól á miðhálendinu vísbendingar um slíkt. Ég tek stórt upp í mig (eins og oft) að á sl. þremur árum er þetta eins og holskefla. Ef menn skoða svæðin í kringum Sprengisand Gæsavatnaleið Forsetaveg Dyngjuleið Vonarksarð Dyngjufjalladal Eyfirðingaveg Laufrandarleið ofl ofl. Þá má sjá hunduði ummerkja eftir mótorhjól (líka bíla) utan vega. Myndir af ferðum utanvega og slóða akstrimá mjög víða finna á heimasíðum þessar klúbba. Framsettningin víða er eins og þetta sé sjálfsagt mál, hvort heldur gróið eða ógróið land. Þar er talað um þetta sem stóra áskorun, ný brekka nýtt fjall ný áskorun. Ekki dreg ég í ef að þetta er gaman. Það er nú stundum svo að það sem er gaman eða gott er bannað. En það er ekki nóg að fjasa um mótorhjólamenn eða hestamenn lítum á bjálkann í okkar eign auga.
Þegar talað er um að slóðir hverfi í ógrónu landi, er vert að líta í bæði hornin. Vissulega hverfa margar slóðir þar sem eingöngu er um fínefni að ræða. En hvaða skila boð eru þetta til þess sem næstur kemur. Er þá í lagi að henda rusli á götur Reykjavíkur, vegna þess að hreinsunardeildin kemur á morgun og fjarlægjir ruslið. En þær slóðir sem eru gerðar þar sem fínefnin eru fokin burtu og eftir stendur flísalagður melur með "mosaik" flísum. Opniði augun og skoðið hvernig slíkt land lítur út eftir td mótorhjól. Skoðið síðan sama svæði nokkrum árum síðar. Gott dæmi þessa er svæðið þar sem myndirnar hans Skúla voru teknar.

kv
Smári Sig