Þyrlur og ákærur

Hér er kort af svokallaðri Jóruleið eða Heybandsleið og er merkt staðsetning mótorhjólamanna þar sem þeir eru ákærðir fyrir utanvegaakstur.

[img:2mqcnu1p]http://www.f4x4.is/new/files/photo/default.aspx?file=files/photoalbums/3929/34580.jpg[/img:2mqcnu1p]

Og hér er kort frá LMI sem sýnir veginn frá Hestvíkinni upp Jórugil og inn að Sköflungi. [img:2mqcnu1p]http://www.f4x4.is/new/files/photo/default.aspx?file=files/photoalbums/3929/34542.jpg[/img:2mqcnu1p]

Það sem er sýnt á ávegi.lmi.is er línubvegur sem liggur uppi í fjöllunum.
En slóðin sem um ræðir (liggur í dalnum) byrjar vestar og endar norðan við hina, tengist gula stubbinum af grafningi.

Sumar leiðir eru nokkuð gamlar og er leiðin sem mótorhjólamennirnir voru teknir á fyrir utamvegaakstur er bara eld-gömul.
Kveðja Dagur
Jórunn hét stúlka ein; hún var bóndadóttir einhvers staðar úr Sandvíkurhrepp í Flóanum; ung var hún og efnileg, en heldur þótti hún skapstór. Hún var matselja hjá föður sínum. Einhvern dag bar svo við, að hestaat var haldið skammt frá bæ Jórunnar; átti faðir hennar annan hestinn, er etja skyldi, og hafði Jórunn miklar mætur á honum. Hún var viðstödd hestaatið og fleiri konur; en er atið byrjaði, sá hún, að hestur föður hennar fór heldur halloka fyrir. Varð Jórunn svo æf við það og tryllt, að hún óð að hinum hestinum og reif undan honum lærið; hljóp hún þegar með það, svo ekki festi hönd á henni, upp að Ölfusá hjá Laxfossi, þreif þar upp bjarg eitt mikið úr hömrunum við ána og kastaði því nálega út á miðja á; síðan hljóp hún yfir á stillum þessum og mælti um leið:

"Mátulegt er meyjarstig;
mál mun vera að gifta sig."
Heitir þar síðan Tröllkonuhlaup, aðrir segja Jóruhlaup. Þar hélt hún upp Ölfus, austan undir Ingólfsfjalli, og upp í Grafning, uns hún kom að hamragili því, sem liggur vestur úr Grafningi, skammt frá Nesjum; eftir því fór hún og linnti ekki á, fyrr en hún kom upp í Hengil. Þar tók hún sér bólfestu, og er þar síðan kallaður Jóruhellir, og varð versta tröll og grandaði bæði mönnum og málleysingjum.

Þegar Jóra var sest að í Henglinum, var það siður hennar, að hún gekk upp á hnjúk einn í Henglafjöllum og sat löngum þar, sem síðan heitir Jórusöðull; er hann skammt frá sjónarhól hennar á háfjallinu. Af sjónarhól skyggndist hún um eftir ferðamönnum, sem um veginn fóru, bæði um Grafning fyrir vestan Þingvallavatn og um Dyraveg norðan undir Henglinum, sem liggur skammt frá hamragili því, sem áður er nefnt og heitir enn í dag Jórukleif, af því Jórunn lá þar oft fyrir ferðamönnum til að ræna þá eða drepa, eftir það hún var búin með hestlærið. Þar með gjörðist hún svo ill og hamrömm, að hún eyddi byggðina í nánd við sig, en vegirnir lögðust af. Þótti byggðamönnum svo mikið mein að þessari óvætt, að þeir gjörðu mannsöfnuð til að ráða hana af dögum; en engu fengu þeir áorkað að heldur.

Nú, þegar í þessi vandræði var komið og engin ráð fengust til að vinna Jóru, því svo var hún kölluð, eftir það hún trylltist, né heldur til að stökkva henni á burtu, varð til ungur maður einn, sem var í förum landa á milli og var um vetur í Noregi. Hann gekk fyrir konung einn dag og sagði honum frá meinvætti þessum, sem í Henglinum byggi, og bað konung kenna sér ráð til að ráða tröllið af dögum. Konungur segir, að hann skuli fara að Jóru um sólaruppkomu á hvítasunnumorgun, "því ekki er svo vond vættur né svo hamrammt tröll til, að ekki sofi það þá," segir konungur. "Muntu þá koma að Jóru sofandi, og mun hún liggja á grúfu. Er hér öxi, er ég vil gefa þér," segir konungur og fékk honum um leið öxi silfurrekna; "og skaltu höggva henni milli herða tröllsins. Mun þá Jóra vakna, er hún kennir sársaukans, snúa sér við og segja: "Verði hendur við skaft fastar." Þá skaltu segja: "Losni þá öxin af skaftinu." Mun hvort tveggja verða að áhrínsorðum, og mun Jóra velta sér niður í vatn það, sem þar er ekki langt frá, er hún liggur í Jórukleif, með axarblaðið milli herðanna. Mun axarblaðið síðan reka upp í á þá, sem við hana mun kennd verða; þar munu Íslendingar síðan velja sér þingstað." Svo mælti konungur; en maðurinn þakkaði honum ráðin og axargjöfina. Fór hann síðan út til Íslands og fór að öllu sem konungur hafði fyrir hann lagt og banaði Jóru. Rættist öll spá konungs, og rak axarblaðið í á þá, sem síðan heitir Öxará, þar sem Íslendingar settu alþing sitt.

Sunnlendingar og sérstaklega sunnlenskir kvenmenn safna fyrir fíkniefnaleitarhundi og eru víst að verða búnar að safna fyrir hundinum. Samkvæmt fréttum í dag á visir.is.
Ég velti því þess vegna fyrir mér, hversu marga hunda hefði mátt kaupa fyrir þyrlukostnaði vegna utanvegaákærumála Ólafs Helga sýslumanns. Ég heyrði að kostnaður vegna vettvangsskoðunar á þyrlu landhelgisgæslunnar í Hagavatnsmálinu hafi verið 900.000 kr. Vona þó að það sé ekki rétt. Annars hversu mikið gætu þessi réttarhöld vegna Folaldadalsmálana og Hagavatnsmálana hafi kosta íslenska ríki ?.
Hvað skildu þau hafa kosta margar vinnustundir þeirra sem voru ákærðir en sýknaðir.
Hvað skyldur þau hafa kosta margar vinnustundir fyrir félagsmenn í Vík og 4×4.

Sælir

Loksins má sjá fyrir endann á þessari djöfulsins vitleysu. Hverjum hefði grunað að saklaus sunnudagsbíltúr ætti eftir að draga á eftir sér hálfs árs málaferli, tja ekki mér.
En hvað um það þá er niðurstaðan fagnaðarefni og nokkuð fyrirsjáanleg.
Ég vil samt sem áður þakka öll þeim félagsmönnum sem aðstoðu okkur sökudólgana við að afla upplýsina um Hafravatnssvæðið og lögðu þar með hönd á plóg skýknudóms. Ef ekki hefði komið til allar þær upplýsingar sem um svæðið söfnuðust er alls ekki víst að málið hefði endað jafn farsællega og raun ber vitni.
Það er synd hvað þessi della er búin að kosta mikla fjármuni fyrir ríkið, sem og okkur persónulega. Það má samt ekki gera lítið úr vægi þess að vernda náttúruna og stoppa vitleysinga sem keyra með rassgatinu og valda stórspjöllum á landinu.
Það hefur verið gaman að fylgjast með áhuganum hérna fyrir þessum málum og ég held að það sé bara eitt að gera úr þessu og það er að ganga í félagið.

Hvenær er annars næsta ferð minni jeppa?

Ingólfur