Tetra – hvernig hefur þetta reynst.

Ja, hérna. Greinilega hefur maður ekki fylgst með síðustu misserin, framfarirnar eru augljóslega miklu meiri en maður gerði sér hugarlund. En ég tek undir með Snorra verkfræðingi Ingimarssyni að það fylgdi því ákveðin tilfinning að fylgjast með og vera þátttakandi í þessu "sveitasíma" samfélagi sem varð til á þeim árum, sem "Gufunesstöðvarnar" rúluðu. Ég var mikið á þjóðvegunum í um það bil þrjátíu ár og meðan flutningabílarnir voru nánast allir með þessar stöðvar leið ekki á löngu eftir að maður var búinn að kveikja á stöðinni við upphaf ferðar, að maður var kominn með það á hreint hvernig færðin var á leiðinni, hvort eitthvað þyrfti að varast o.s.frv. Svo fékk maður líka upplýsingar á leiðinni um allt sem breyttist í þessum efnum. Sama gilti reyndar um fjallaferðir, en þá var frekar verið að tala um helgarnar. Það væri ansi gaman að fá að vita hvað menn megi reikna með miklum útlögðum kostnaði við annarsvegar að afla sér amateur-réttinda og hinsvegar við að fjárfesta í stöð af þeirri gerð, sem Snorri bendir á.

Hvernig er að nálgast spólur og fætur fyrir stangirnar í dag, er einhver að selja þetta eða þarf maður að kynda undir smiðjuni og fara að föndra sjálfur.