Stóriðjan til bjargar?

Gert er ráð fyrir að álverin þrjú á Íslandi skili um 55 milljörðum króna til þjóðarbúsins á þessu ári. Er það um þriðjungur af heildartekjum þeirra, sem samkvæmt spám verða um 166 milljarðar króna. Þegar tekjur þjóðarbúsins eru fundnar út er horft til alls innlends kostnaðar álveranna. Felst hann einkum í raforkukaupum, launakostnaði, sköttum til ríkis og sveitarfélaga og kaupum á innlendri vöru og þjónustu.

Þessar upplýsingar er að finna í svari iðnaðarráðherra við fyrirspurn Valgerðar Sverrisdóttur, varaformanns Framsóknarflokksins.
Í því kemur jafnframt fram að samtals starfa næstum 1.500 manns í álverum á Íslandi. 540 starfa hjá Ísal í Straumsvík, 477 hjá Norðuráli á Grundartanga og 450 hjá Fjarðaáli í Reyðarfirði. Alls voru 400 manns við sumar­afleysingar hjá fyrirtækjunum og að þeirra mati eru um 3.100 afleidd störf af starfsemi þeirra.

Með stækkun Norðuráls og tilkomu Fjarðaáls hefur álframleiðsla aukist verulega. Ofan á framleiðsluaukningu hefur heimsmarkaðsverð á áli hækkað mikið (sept. 2008). Að því samanlögðu er áætlað að álið nemi rúmum 30 prósentum af heildarútflutningstekjum þjóðarinnar á þessu ári. Sé aðeins litið til vöruútflutnings er hlutdeild áls tæp 45 prósent.

Þetta eru háar tölur og ástæða fyrirspurnarinnar var einmitt að fá á einu blaði hve mikilvæg þessi starfsemi er fyrir þjóðarbúið, segir Valgerður Sverrisdóttir. Hún segir hátt hlutfall áls í vöru­útflutningi ársins helgast að nokkru leyti af samdrætti í þorskveiðum sem einmitt sýni hve miklu máli álið skipti. Ég get ekki hugsað það til enda hver staðan væri ef ekki hefði verið ráðist í stórframkvæmdirnar á sínum tíma.

Valgerður segir að í ljósi efnahagsástandsins nú sé mikilvægt að ráðast í fyrirhugaðar framkvæmdir í Helguvík og á Bakka og auka þannig erlenda fjárfestingu í landinu. Ekki síst þar sem fjárfestar hrökkluðust nýverið frá Þorlákshöfn. Ástæða þess var meðal annars sú að ríkisstjórnin virðist ekki sinna þessum málum og frekar setja fótinn fyrir dyrnar en hitt, segir Valgerður.
Heimild vísir.is

Þú segir að það komi Reykvíkingum ekkert við hvað þið gerið þarna í þorpinu en í sama pósti segirðu "Minn flugvöll" sem er í okkar þorpi?

Taktu löppina útúr munninum á þér og hreinsaðu höglin úr henni í leiðinni

Er okkar allra og sannalega kemur öllum við hvar flugvöllurinn er staðsettur allavega, á meðan allt ríkisbáknið og þjónusta er staðsett á höfuðborgarsvæðinu. Á sama hátt kemur okkur borgarbúum við hvar er virkjað og hvar álverksmiðjurnar eru staðsettar. Hvorugt þessara mála eru því einhver einkamála sérstakra hópa, enda skipta bæði álver og flugvellir þjóðarhag. En hvað varðar álver, þá eru þau ekki nein skyndilausn enda tekur allur undirbúningsprósess töluverðan tíma. Og fer ekki að skila arði fyrr en eftir nokkur ár. Auk þess er ekki hægt að nýta virkjunarframkvæmdir til þess að auka atvinnu. Það sanna dæmin. Og er aldeilist óvíst hvort það verði íslenskir aðilar sem byggi og starfi í kringum Búðarhálsvirkjun eða aðrar virkjanir. Kannski það verði bara Kínverjar eða Nígeríumenn hver veit ?. Svo er það stóra spurningin vill einhver fjármaga dæmið í meintu fjármála hryðjuverkalandinu íslandi.
Það hefur margt fróðlegt gerst að undaförnu og það er sérstaklega fróðlegt að fylgjast með því hvernig ráðamenn hafa höndlað mótlætið. Magrir hafa gargað fleiri álver, fleiri virkjanir meiri þorskóda. Og hafa nokkrir einnig nefnt það til sögunnar að afnema lög um umhverfismat. Svo gjörsamlega hefur fólk misst sig í geðshræringu. En það er einmitt á svona ögurstundum sem ráðmenn þjóðarinnar þurfa að setjast niður og hugsa næst leik, en ekki láta örvæntinguna ráða hverju skrefi. Ég held að það færi illa fyrir ráðmönnum þjóðarinnar á fjöllum í fárviðri ef þeir tækju alltaf svona illa ígrundaðar, skyndi ákvarðanir um hvert ætti að stefna hverju sinni. Það myndi sennilega bara enda í næst gili eða fram af fjallsbrún.

Sælir

Einar, hvað í veröldinni fær þig til að ætla það að íbúar á Austurlandi vilji fremst af öllu flytja til Reykjavíkur.

Þvílík endalaus heimska það er að halda því fram að lífið sé auðveldara og betra í Babylon.

Hvernig steik ertu eiginlega!!!!

Það eru ekki 3-400 íbúðir sem halda austurlandi í hreðjargreipum, talan var fengin með því að leggja saman allar eignir á söluskrá fasteignasananna, prófaðu það í Reykjavík.

Þökk sé álverinu fallega þá er hér næga vinnu að fá, þokkalega launaða og í nánd við fallegustu staði Íslands.

Kv, Jónsi

Tölur sem birtar voru núna á dögunum um hlutfall atvinnugreina í útflutningstekjum voru nokkuð athyglisverðar hvað varðar að sjávarútvegurinn stendur ennþá rétt um helming teknanna þrátt fyrir samdrátt í kvóta og vöxt í álframleiðslu. En þegar menn eru að tala um aukinn kvóta og aukna álframleiðslu sem lausn á þeim vanda sem nú er eru menn aðeins á villigötum. Vandamálið snýst ekki um að útflutningstekjur séu of lágar. Eins og sérfræðingar hafa bent á standa þær stoðir traustum fótum, en vandamálið hefur snúist um skort á lánsfé og svo núna um fullkomið vantraust á íslensku fjármálakerfi með tilheyrandi afleiðingum fyrir ræfils krónuna. Að ógleymdum hrikalegum vöxtum sem eru að sliga öll venjuleg fyrirtæki. Það að ætla að leysa það vandamál með því bæta við framleiðsluna og auka á þennsluna er eins og að reyna að laga hráolíustíflu með því að gefa bílnum start.
Kv – Skúli

Ég hef lengi verið á móti uppbyggingu stóriðju á borð við álver og aðra málmvinnslu. Rök mín hafa verið af ýmsum toga t.d. að ekki eigi að setja öll eggin í sömu körfuna, að kynslóðir framtíðar eigi ekki að gjalda fyrir skammtímahagsmuni og að lægðin sem kemur á eftir þennslunni verði það djúp að ástæða sé til að leita annarra lausna.
Líklega vegur þó dýpst í þessari skoðun minni hvað mér þykir vænt um náttúruna og hvað mig dreymir um að geta montað mig af henni við túrista. Að ógleymdri óbeit minni á landsbyggðarfólki, að því er virðist, því það að vera ekki sáttur við virkjanir og álver er jú skýr afstaða gegn landsbyggðinni.
–
Nú, í kjölfar þess að olíuverð fór í hæðstu hæðir ekki alls fyrir löngu fór ég að hugsa hversu lengi álrisarnir væru tilbúnir að flytja súrálið sitt frá S-Ameríku og Eyjahafi til Íslands og aftur ál frá Íslandi til vinnslu erlendis m.v. olíukostnað. Kannski sjá þeir fyrir að sú lækkun sem nú hefur orðið á olíu sé viðvarandi og því sé ekkert mál að leggja í þessa olíubrennslu. Kannski seljum við raforkuna á svona hlægilegu verði að olíuverð skipti þá engu máli. Þá spyr ég mig ef að olíuverð fer upp aftur er þá nokkur hagkvæmni í því að halda úti álframleiðslu úti í n-atlandshafi? Ef að olíuverð hefur ekkert að segja, erum við þá ekki að selja raforkuna allt of ódýrt?
Er okkar glæsta þjóð á hausnum þess vegna?
–
Það yljaði mér um hjartarætur í upphafi hrunsins um daginn þegar að Geir eða einhver vinur hans sagði m.a. "ferðaþjónustan hefur aldrei staðið sterkari en nú".
–
Hvenær ætli við lærum á hugtakið "að leita nýrra leiða?"

Lásuð þið grein Andra Snæs Magnasonar í dag? Þótt ég hafi nú ekki verið neinn sérstakur aðdáandi þessa manns, þá verð ég að viðurkenna að margt í þessari grein vakti athygli mína og stenst röksemdafærsla hans í mörgum atriðum býsna vel. Til dæmis um þær ívilnanir, sem Alcan voru veittar með gjöld vegna lóðar ofl., hvernig skattlagningu arðs er hátta og að maður tali nú ekki um raforkuverðið. En mesta athygli mína vakti þó skilgreining ASM á því hvaða vikt útflutningsverðmæti verksmiðjunnar hefur í raun í íslensku samfélagi. Hvað það er í raun lítill hluti, sem fer til samfélagsins hér á landi. Það er ekki að undra þótt svona arðránsfyrirtæki séu tilbúin til að koma hingað og setja upp fabrikkur sínar ef "samningar" sem íslensk stjórnvöld gera eru með þessum hætti. Verstur andskotinn að íslenskur almenningur trúir frekar reyksprengjum stjórnvalda en sannleikanum.