stikuferðin

Það eru svosem engar krassandi kjaftasögur úr ferðinni Lúther, annað en að við mössuðum þetta á no-time, eins langt og stikulagerinn dugði. Tréstikur landsins eru víst uppurnar núna, að undanskildum nokkrum spýtum í geymslunni inn í Mörk, en hefðum við haft nóg hefðum við klárað hálsinn. Engu að síður náðum við upp undir Kjalvötn.

Þetta voru um sex bílar sem mættu og helv. öflugir. Til vitnis um það þá fór ég undan með tvo peyja á kerrunni sem hentu stikum út eftir því sem ég gaf þeim merki. Auðvelt verk og hægt að halda áfram án þess að stoppa, en samt voru strákarnir sem voru að reka niður stikurnar aldrei langt á eftir mér, ótrúlegur hraði á þeim.

Um kvöldið grilluðum við í Hrauneyjum og fengum afnot af litla húsinu vestan við aðalbygginguna. Nálægðin við malbikið heim og lítt spennandi veðurspá varð svo til þess að eftir matinn renndu menn í bæinn. Stikuferðin var því bara dagsferð að þessu sinni.

En fyrir næsta ár þurfum við að redda okkur nýjum stikum með einhverjum hætti.

Annars þakka ég bara ferðafélögunum góðan túr. Við vorum sammála um að þetta er flott leið, frábært útsýni og líkleg til að vera laus við krapann og skorningana á Landsvirkjunarveginum þarna austan við.

Kv – Skúli