Skiptabakki við Hofsjökul

Deildin hér í Skagafirði á og rekur Skiptabakkaskálann. Upphaflega var skálinn byggður sem gangnamannaskýli, en sveitarfélögin, sem áttu hann, seldu deildinni húsið, sem hefur verið algjörlega endurbyggt og er nú nánast óþekkjanlegt frá því þegar þetta var skýli fyrir gangnamenn.
Á heimasíðu deildarinnar má sjá flest um skálann, staðsetningu og aðkomuleiðir.
Ef menn koma frá Hveravöllum, er talsverður krókur út að Skiptabakka, þannig að menn koma nú ekki algjörlega beina leið þarna í milli, en allt er hægt og einkum að vetri til!
Nú, en eins og vanir menn í 4×4 þekkja, þá er þessi leið milli Kjalvegar og Ingólfsskála, ein af þeim örfáu á hálendinu, þar sem allar ár eru óbrúaðar og leiðirnar líkar því sem flestar hálendisleiðir voru fyrr á árum. Upptakakvíslar Vestari-Jökulsár eru oft illfærar yfir mesta leysingartíma jökulsins, en það fer þó að sjálfsögðu eftir veðráttu og einnig vetrarákomu. Hún var með meira móti í vetur skv. uppl. frá dr. Oddi Sigurðssyni, jarðeðlisfræðingi á Orkustofnun, sem veit manna mest um Hofsjökul, og er þá ekki hallað á neinn þótt það sé fullyrt. Kvíslin næst Ingólfsskála, sem kemur úr Austari – Krók, austan Krókafells (ekki KrókáRfells eins og stendur á sumum kortum) kalla sumir heimamanna Skálakvísl. Stundum er hún stígvélatæk heilu sumrin, en önnur ófær öllum farartækjum. Odd grunar að ýmsar breytingar eigi sér stað undir jöklinum, (í eða við öskjuna undir jökulhvelinu í NV-verðum jöklinum) sem orsaka þetta, en ég mæli með að menn leiti til hans um upplýsingar um þá hluti. Svonefndar Miðkvíslar er svo vestan Krókafells og draga sig þar saman á aurum milli fellsins og Eyfirðingahóla, móbergshryggjar sem liggur þarna í NNV frá jöklinum. Í úrkomutíð og yfir leysingatímann eru Miðkvíslar oft illvígar og nær ófærar smærri bílum. Vestur í hólunum liðast svo lítil kvísl, Vesturkvísl, sem rennur ekki saman við aðalána fyrr en rétt norðan Skiptabakka. Nú, þarna vestur af eru svo margar kvíslar, nefni sem dæmi Ströngukvísl, Herjólfslæk, Svörtukvísl og Eyfirðingakvísl, sem eru allar jökulvötn og falla til Blöndu, auk nokkurra bergvatnskvísla. Svartakvísl hefur verið sérstaklega leiðinleg hin síðari ár, einkum eftir að hlaup varð í henni fyrir um það bil áratug eða svo. En eftir að kemur fram í september/október fer að minnka í þessum ám öllum, nema þegar úrkomusælt er, þá geta þær verið leiðinlegar yfirferðar fram eftir öllu. Blanda sjálf er oftast nær skárst yfirferðar. Vaðið austan Rjúpnafells er að vísu grýtt, en botn traustur. Sama má í raun segja um vaðið á henni sunnan ósa Seyðisár. Það getur að sönnu verið ansi djúpt, en vel búnir jeppar þurfa ekki að lenda í vanda þarna.
Læt þetta duga í bili – enda orðið alltof langt.
kv.
ólsarinn.