pinjón halli á afturhásingu

Þetta er meginreglan. Svo eru stundum gerðar einhverjar málamiðlanir um fáar gráður, en kostar stundum víbring.
Athygliverð pæling, sem ég áttaði mig ekki á fyrr en Freysi benti mér á það fyrir um ári síðan, að það kemur eins út að hafa frávik frá miðlínu skafts í 0° og 180°. Semsagt, maður er vanur að sá fyrir sér að pinjón og millikassaöxull séu samsíða, og þá er allt í fína. OK. Það er það sem ég myndi kalla 180° horn milli frávika.
Svo er hægt að fá sama út með 0°. Merkilegt nokk. Semsagt tvö jafnstór brot í SÖMU áttina.
Þegar ég hugsa til baka grunar mig að Range Rover hafi verið með framskaftið uppsett á þennan hátt. Það var ekki tvöfaldur hjöruliður upp við millikassa, en samt er eins og mig minni að það hafi verið svolítið brot á skaftinu, og svo undarlegt brot niðri við hásingu, samt víbraði ekki vitund.
Þessi uppsetning er meira að segja nokkuð rökrétt fyrir Range Rover-stíls framstífur, sérstaklega ef skaftið fær að vera aðeins lengra en stífurnar.

Það væri alveg ágætt ef einhver nennti að skríða undir Range Roverinn sinn og leiðrétta mig ef ég er að fara með einhverja vitleysu

kv
Grímur

Það sem Grímur lýsir var oft notað hérna í gamla daga á framskaptið. Hásingunni var snúið helling þannig að jafn stór (en öfug) horn mynduðust. Þetta virkar hinsvegar bara þar sem fjöðrunin ber alltaf sömu þyngd (eða réttara sagt heldur nokkurnveigin sömu hæð). Við lestun leggst fjöðrunin jú saman og sé pinnjónin og millikassin "samsíða" haldast hornin rétt allan tímann, en séu hornin öfug fer allt í klessu (hornið við millikassann minkar en hornið við hásinguna eykst).