Öryggi á ferðum um landið.

Góð hugmynd. Það þarf oft ekki nema rétt að minnast á atriði sem skapa hættu í ferðum til að vekja til umhugsunar ferðalanga unga sem gamla. Atriði sem annars gætu lærst the hard way. Það sem einum þykir sjálfsagt að varast og óþarfi að minnast á er kannski nýtt fyrir öðrum. Hver veit. Það sem kemur upp í hugann hvað helst er að varast í jeppaferð á fjöllum um vetur er náttúrulega heill hellingur en helst eftirfarandi og ekki endilega í þessari röð. Snjóblinda í björtu veðri en skýjuðu og þar af leiðandi mjög erfitt að greina misfellur í landslaginu, hengjur, gil, skurði og svo framvegis. Brattar háar hengjur geta myndast á ótrúlegustu stöðum. Blinda vegna snjókomu eða minniháttar byls sem er eiginlega stundum skárra en snjóblinda í björtu því þá er oftast farið gætilega. Aldrei að treysta leið sem maður telur sig þekkja í blindni. Leiðin getur gjörbreyts við það eitt að fara ekki nema 50m. frá trakki. Bíll getur pompað niður um ís og snjó og stoppað skyndilega eða sokkið í vatn í framhaldi af því. Spotta og víradráttur er fjandi varasamur, ekki vera í skotlínunni. Renna stjórnlaust niður brekku í harðfenni, varasamara að baka til baka úr brekku en að keyra í hana. Sprungur og svelgir á jöklum, vera frekar seinni hlutar vertrar á ferð en fyrri hlutar, sérstaklega í snjóléttum vetrum. Þokkaleg veðurspá í byggð þýðir oft skítaveður þegar ofar dregur. Vond veðurspá í byggð þýðir kolvitlaust veður þegar ofar dregur. Ekki aka hratt í blindu á jöklum þó leiðin sé kannski greið, kannski er bíll stopp á leiðinni.

Ég held að það sé ekkert því til fyrirstöðu að segja frá því hér að það er búið að mynda aðgerðahóp til að vinna að auknu öryggi í jöklaferðum. Hópurinn er búinn að hittast einu sinni en á þeim fundi voru aðilar frá 4×4, Landsbjörg, Jöklarannsóknafélaginu og Útivist. Markmiðin eru annars vegar að vinna að fræðslu um öruggari ferðamennsku á jöklum, semsagt hvernig sé best að bera sig að, hvað þarf að varast, hvenær jöklar séu hættulegastir o.s.frv. Hins vegar á að skoða hvort hægt sé að merkja út svæði sem sérstaklega er varasamt að fara um. Þetta síðarnefnda er talsverð vinna því þetta er talsvert vandasamt og þarf að byggja á góðum gögnum og kostar peninga.
Ég hef fulla trú á að eitthvað gott komi úr þessu. Við þurfum klárlega áminningu um það að ferðalög um jökla fela í sér hættu og kalla á góðan undirbúning, góða þekkingu og kjark til að snúa við eða hætta við ef einhver vafi er í gangi.
Kv – Skúli

Sælir félagar.

Ég þakka fyrir góðar og málefnalegar undirtektir á þessum þræði, hélt reyndar í fyrstu að hann hyrfi hér niður án viðbragða.
Ég vil hvetja meðlimi grúbbna og gengja í F4x4 til að funda um þessi öryggisatriði og koma á framfæri tillögum um
tryggari ferðamáta. Sjálfur er ég ekki í ferðagrúbbu en vil ekki láta mitt eftir liggja.
Það eru fleirri atriði sem mætti bæta við sem ég gat hér um í inngangnum og þau eru hvernig við förum yfir ár og vöð.
Einnig mættu koma frásagnir frá aðilum sem hafa lent í honum kröppum og hvernig þeir brugðust við vandanum.
Og þá hvað þeir gerðu rangt og hvað rétt.
Bæklingar eru góðir þar sem þeir eiga við einkum fyrir erlenda ferðamenn en ekkert kemur í staðin fyrir safn upplýsinga
á vefnum á aðgengilegum stað.
Þar er endalaust hægt að endurnýja og betrumbæta án mikils kostnaðar.
Ef þessi hugmynd fær hljómgrunn þarf stjórnin að koma boltanum af stað.
Nú finnst mörgum líklega að ég sé orðin nokkuð stjórnsamur en þessar hugmyndir eru hagkvæmar og geta verið lifandi.

Bestu kveðjur SBS.

Sælir félagar.

Sprungur í jöklum.
Við nágranarnir Kristján og ég fórum í fyrra upp á Eyjafjallajökul. Fyrst rendum við upp að Goðasteini og síðan upp á bungu sunnan megin við steininn þar sem mátti sjá yfir suðurlandið. Ástæðan fyrir innsetningu á þessu myndbandi er það virðingar og skeytingaleysi sem ég viðhafði fyrir hættum jökulssins.
Ég gerði þá vitleysu að leggja bílnum yfir miðja sakleysislega jökulsprunguna. Sem betur fór ákvað ég að fara ekki út úr bílnum vegna þess að hann stóð í töluverðum halla og handbermsan var ótraust. Síðar þegar við bökkuðum yfir hana til baka kom i ljós að hún var ekki sakleysið uppmálað.
Þessir 10 sm. sem hún virtist vera við fyrstu sýn voru um 70 til 80 sm. á milli ísstálsins. Þannig að ef ég hefði sýnt en frekara skeytingaleysi farið úr bílnum
og stigið rétt til hliðar við strikið í snjónum má hugsa sér að ég hefði horfið í jökulinn. Kristján kom rétt á eftir mér og sá ekki sprunguna fyrr en í bakaleiðinni vegna þess að bíllinn minn skyggði á.
Þetta myndband á erindi hingað á síðuna sjálfum mér og öðrum til viðvörunar. Eitthvað á ég meira sem kemur síðar. Ég vil kvetja menn sem eiga myndbönd eða ljósmyndir af svipuðu að koma því hingað með frásögn.

Kveðja SBS. http://sbsis.is/?PageID=1879&videoid=5819