Olíuverð í New York undir 100 dali

Vandamálin liggja ekki hjá krónunni heldur því að undanfarin ár hefur þjóðin lifað í gegndarlausu neyslufylliríi, langt um efni fram, sem tengist því ekkert hvort við höfum krónu eða evru. Neyslan hefur síðan verið fjármögnuð með lánum hvar sem þau hefur verið að fá og þegar kemur að skuldadögum er bara tekið nýtt lán. En nú er það allt í einu ekki hægt því að í útlöndum liggur fjármagn ekki á lausu allt í einu og skyndilega þarf að fara að borga lánin. Jafnvel má rökstyðja að við núverandi aðstæður sé heppilegra að hafa krónu en evru vegna þess að fjárhagsvandanum má svara með lækkandi gengi til að draga úr viðskiptahalla. Hefðum við evru væri sá kostur ekki í stöðunni og þá langlíklegast að langvinnt og alvarlegt atvinnuleysi, eins og er landlægt í evrulöndum, yrði ofan á.
Anga af þessari lánsfjárþurrð má sjá í háu eldsneytisverði hér því nú er miklu dýrara en áður að fjármagna eldsneytiskaup. Og þá dettur mér þjóðráð í hug: Ef bifreiðaeigendur greiddu nú allir eldsneytiskaupin fyrirfram til ársins er enginn vafi á því að verð myndi lækka verulega. En; erum við tilbúin til þess??
En sem sagt: Efnahagsvandinn er af því sprottinn fyrst og fremst að við eyddum um efni fram og það kemur því ekkert við hvað aurarnir heita sem við réttum á milli okkar.