Óhappatúrinn

Óhappatúrinn

Eftir Litludeildarferðina síðustu helgi, sem var bara helvíti góð ( fyrirgefið orðbragðið vefnefnd ) varð ég bara að fara á fjöll. Strax næstu helgi og spurðist það út og vildu fleiri fá að koma með. Gulli Rottuforingi borðaði fyrstur komu sína og síðan komu nokkrir til viðbótar. Þar sem ég var einn sá ég aumur á Kalla Kaftein enda Pattinn hans á verkstæði, og tók hann með sem kóara. Kjartan sýndi þó af sér enn meiri manngæsku og tók með sér örvæntingafullan Tacoma eiganda ( Ingva Reyk ). En einsog flestir vita eru það vanabí jeppamenn. Og er Flugsveitinn ekki flughæf eftir Comu ævintýrið og sé ekki fyrir endann á því brettakanta ævintýri. Kalli Rotta ( Hrekkjusvín ) kom líka með og fékk Nóri kóarasætið hjá Kalla. Enda fékk Nóri ekki að fara á Pattanum sínum, því hann er með orginal sektorsarm. Einar Sól kom líka og var ætlun hann að fara í útrás og opna skoðunarstöð í Setrinu en þó varða ekki af því í þetta skiptið.
Við félagarnir spændum upp Kjalveg í þvílíkri hálku og mátti oft minnstu muna að illa færi. Þar sem við mundum ekki eftir því að minni hraði þýddi minni áhætta. Þó máttu Gulla vera alveg sama enda með 500 nagla að aftan í hvoru dekki og 650 nagla að frama í hvoru dekki. En þessi negling er afleiðing þess að nokkrir úr Rottugenginu fjárfestu í dekkjarneglingarapparati og ætlaði Gulli að fá sem mest út úr fjárfestingunni. Kjalvegur var tekinn með smá afbrygðum og ókum við yfir Innriskúta. Síðan var haldið inn Kerlingarfjallaafleggjaran og þar fór maður að verða spenntur, því maður vissi að Blákvísl gæti verið erfið. Blákvíslin brást ekki og voru þar nokkrir 38 tommu jeppar aðeins að brasa í ánni við það að komast upp. Kalli kóarinn minn sagði við mig að við yrðum að fara upp í fyrstu tilraun til þessa að gera okkur ekki að fíflum. Var því sett í láa og læsingarnar á og skörin tekinn með látum og öllu fórnað til, til þess að vera flottir. Og tókst það. Biðum við nú í ofvæni eftir að 3 ofur Pattarnir á 44 tommunum kæmu, og hvað haldið þið að hafi gerst, þeir riðluðust allir þarna á skörin í tómu tjóni og klaufaskap. Ekki að okkur þætti það leiðinlegt en þó var maður hálf skömmustulegur það sem ókunnugt fólk sá til að þarna voru merktir Rottugengisbílar á ferðinni. En eftir all laaaaaaaga stund þarna við þessa hlandsprænu sem ekkert var, komumst við aftur af stað. Skemmst er frá því að segja að við fórum hefðbundna leið þar til komið var að Illahrauni, þar fórum við austan við hraunið og inn í Setur. Stutt stans var gert í Setrinu, svona rétt aðeins til þess að spjalla við Skagfirðinga. En þeir voru á rúntinum og voru á leið í Svartárbotna til þess að blóta þorra í Gíslaskála. Var síðan haldið inn í átt að Nautöldu. Á leiðinni datt mér í hug að skoða laug sem er vestan í Ólafsfelli, en þangað fóru vísindamenn sem störfuðu í Þjórsárverum stundum. Var því ekið utan í Söðulfelli og inn dalverpið milli Blautakvíslarjökul og Ólafsfell, þar sem heitir Jökulkriki. Vestan til í dalnum kemur Ólafskvíslin ef ég fer með nafnið á henni rétt. Þar sem hún kemur út undan jöklinum hefur verið all myndarlegur hellir en nú hefur hann fallið saman. Neðan við hann er sná jökullón og ókum við yfir kvíslina neðan lónsins. Og inn að miklu gili innst í dalnum austanverðum, síðan var Ólafsfelli fylgt í átt til Nautöldu. Þar komum við að heita læknum sem notaður var sem baðstaður. Engar sáum við fyrirhleðslur, enda var myndarleg snjó hengja yfir hluta af læknum. Fróðlegt væri að vita hvort menn þekki það hvort þarna sé einhverskonar fyrirhleðsla. Enda er hitastig lækjarins mun heppilegra til böðunar en hinn þekkti baðstaður undir Nauthagajökli. Frá þessari uppgötvun fylgdum við Ólafsfellinu og ókum inn að Nautöldulauginni og góndum á hanna dágóða stund, svona eins og venjulega þegar maður fer þangað. Og síðan smellti maður af nokkrum myndum eins og síðast og þar síðast. Síðan var haldið til baka og þegar við komum út í Nauthaga vorum við svo heppnir að lenda í illilegum læk fjanda. Fyrstur til þess að pompa niður í lækinn var Kjartan á feitum og þungum Patta, síðan pompaði ég líka niður. ( sennilega hefur feitur Pattin á undan mér brotið ísinn ). Þarna sem við skældum í læknum ákvað Gulli að koma og bjarga mér enda góðmenni hið mesta og skæl snertir ævinlega einhverja strengi í hjarta hans. Þegar Gulli ætlaði að renna til baka yfir lækinn vildi svo illa til að ísinn brast og voru þá þrjár rottur þarna bjargarlausar í læknum. Var nú bara að draga fram járnkallana og spilin og tókst að tosa okkur upp eftir nokkuð þóf. Og bjargaði þessa deginum, því úr þessu gera góðar sögur yfir einum eða tveim öl í Setrinu um kvöldið. Vorum við nú komnir á fullaferð á ný og kíktum í Nautölduskálann og síðan upp á Nautölduna, þar þráttuðum við aðeins um það hvar gamla Gæsaréttin hefði verði en enginn vissi það fyrir víst. Nú lágu Blautakvíslareyrarnar fyrir framan okkur sléttar og flottar og nú var ekki lengur hægt að hemja olíugjöfina og slóst hún í gólfið þarna uppi á öldunni ( svona til þess að ná upp dampi ) og æddum við Kalli fyrstir út á eyrarnar glaðir og kaldir og þeystum þarna á svífandi siglingu með opna glugga, þá upppps þeystum við framhjá opinni á ?????? en vorum svo heppnir að við hittum á snjóbrú. Um okkur fór hrollur, þarna hefði geta farið illa. Var því ekið hægt nokkur hundruð metra, svona á meðan mesti hrollurinn fór úr okkur. Síðan gleymdist þessi uppákoma og spýtt var í á ný enda bæði driverinn og kóarinn með gullfiskaminni. Á augabragði vorum við komnir í Setrið og sestir inn í borðsal og farnir að hugasa um grillerí, föttuðum reyndar að enginn hafði keypt kol. En eftir nokkra leit fundust tveir pokar í jeppunum og grillinu var reddað.
Þó það væri búið að redda kolunum þá nenntum við ekki að byrja að grilla enda ekki orðið framorðið. Sátum við því inn í borðsal. Þegar við heyrðum í vhf-inu. ÉG VAR AÐ VELTA ?. ( við vissum að Gísli, Bjarki, Beggi og Soffía voru að koma um Sóleyjarhöfða í Setrið ) og datt okkur strax í hug nú væru þeir að gabba okkur til þess að koma út á móti sér. Eftir smá jamm og jumm og punktinn af óhappastaðnum. Ákváðu við að drífa okkur af stað og kanna máli ( og skítt með það þó þeir væru að gabba okkur ) Við vorum varla farnir af stað þegar við komum að Gísla á hvolfi í gil rétt rúmum km suðaustan við Setrið.
Hafði hann farið fram af hengju u.þ.b 7-8 metra hárri ef ég á að giska á hæðina. Allt virtist þó í lagi með þá feðga, en sonur Gísla var með honum í jeppanum þegar þeir flugu fram af. Var lítið hægt að ger að svo stöddu og tíndum við dótið hans Gísla saman og ókum síðan í skála. Var nú hafist handa og hringt í allt og alla, Gund í hjálparsveitinni og ég veit ekki hvert og beðið um kerru og varahluti. Er skemmst frá því að segja að um kl 3 um nóttina voru þeir Kári í Algrip, Óskar Abba, Teddi, Danni sörvismaður og fleiri komnir með varahluti til okkar. Í morgunsárið var síðan hafist handa við viðgerðir og lögðust allir á eitt og var jeppinn klár í drátt eftir u.þ.b 2 tíma. Var hann síðan dreginn um Sóleyjarhöfða og var Gísli sjálfur við stýrið. Teddi skipti síðan við hann enda fjandi kalt að sitja í framrúðulausum Pattanum. Skömmu eftir að við komum í Hrauneyjar kom Þröstur Rotta með þennan líka fína vagn og fékk Pattin hans Gísla því að hvíla sig á kerrunni í bæinn, en Kjartan dró kerruna til Reykjavíkur. Læt ég þessum pistli þá lokið. Ef ég hef gleymt einhverjum mistökum hjá mér og dregið fram mistök félagaminna, þá verða þeir bara að bölva í hljóði og ná fram hefndum síðar.

Heisan Ofsi