Náttúran!

Blessaður það tekur því ekki að vera að því, jeppamennskan gengur orðið út á það að þræða malbik Landsvirkjunnar smbr. ályktanir þar að lútandi. Þar fyrir utan ef þú finnur gras einhvers staðar til að spóla í máttu teljast heppinn því torfan er örugglega á leiðinni undir vatn hvort eð er.

Annars væri líka nær að ganga skerfi lengra og tengja sekkinn bara við loftkerfið (allir eru með dælur), sprauta korninu á dráttarkúluna (allir eru með kúlur) og fá fína dreifingu aftan við bílinn þar sem maður er að rótast!!!

Þetta er ágæt pæling og þó ég hafi ekki verið félagi í klúbbnum hérna um árið þegar átakið sem Bjarni talar um stóð yfir, þá man ég eftir því í fjölmiðlum. Þetta var eitt af því sem byggði upp þá ímynd af klúbbnum að þar væri stunduð umhverfisvæn jeppamennska.

Hættan við þetta er að eitt það skemmtilegasta við gróðurinn á hálendinu er að hann samanstendur af ótrúlega fjölbreyttri flóru allskonar harðgerðra fjallagrasa og blómjurta, en túnvingull sem sprettur af þessu klassíska grasfræi frekar lítið áberandi. Ef við sáum honum á slíkum stöðum og gefum honum áburð með er hætta á að hann kæfi annan gróður. En þetta á auðvitað bara við ef menn eru að henda þessu á gróin svæði, sem er auðvitað óþarfi. Grasfræ og áburður getur verið ágætt í að stoppa rof eða til að koma af stað gróðri þar sem enginn er fyrir, því smámsaman myndar það skilyrði fyrir annan gróður.

Þannig að ég held að þetta sé ágæt hugmynd, en menn verða bara að vita hvað þeir eru að gera með þetta.

Kv – Skúli H.

það er áberandi hjá mörgum þeim sem vilja að virkja sem mest og víðast, að vilja ritskoða umræðu um þessi mál. Það er lítill en hávær hópur innan klúbbins sem er svipaðs sinnis. Ég er sammála Matta um að þarna er um að ræða eitt stærsta hagsmumamál þeirra sem nota jeppa til að ferðast um landið.

Þar sem það er hlutverk klúbbins að gæta hagsmuna okkar, þá kemst hann ekki hjá því að tjá sig, fyrr eða síðar, annars getur hann alt eins lagt sig niður.