Kjalvegur

Ég fór suður Kjalveg á sunnudaginn sl. eins og ég hafði ætlað mér. Það má segja að Kjalvegur hafi verið ófær/illfær/þungfær, allt eftir því hverskonar ökutæki væri notað. Það var ekki svo mikill snjór á svæðinu sjálfu en niðurgrafni vegurinn var kjaftfullur af snjó og verstur við og frá Hveravöllum og suður fyrir Kerlingarfjalla-afleggjarann. Má segja að allan snjóinn hafi skafið í veginn
Á leið okkar mætti ég nýlegum RangeRover á lowprofile dekkum en hann hafði snúið við ca.4-5 km norðan við Hveravelli. Á Hveravöllum hitti ég nokkra mótorhjólamenn sem orðnir voru bensínlausir og voru að bíða eftir RangeRover, en hann var með bensínbirgðirnar. Þeir voru á suðurleið. Ég aðstoðaði þá með því að keyra á móti RR en náði að festa mig í eina skaflinum (5m langur) 7km norðan Hveravalla. Eftir að hafa mokað okkur næstum lausa kom RR og kippti mér upp. Bensíni reddað á hjólin og héldu þeir af stað. Ég hélt mig að mestu í veginum en þurfti að annað slagið að keyra upp úr honum þegar færið var sem verst. Undir voru komnir krapapollar eftir rigningar dagana áður. Svona gekk þetta suður úr. Á milli Fremiskúta og Innriskúta mætti ég súkku á 33" með ætlaði norður. Snéri ég honum fljótt við eftir að hafa lýst aðstæðum. Hann hefði heldur aldrei getað nota förin eftir mig þar sem þau eru of breið og djúp. Á þessum slóðum skildum við mótorhjólin eftir, þ.e. þau héldu ekki lengur í við okkur. Ég vona að þeir hafi skilað sér til Gullfoss, þar sem þeirra var beðið.
Þessi ferð varð hin ævintýralegasta, sérstaklega fyrir danska tengdaforeldra mína, sem hafa aldrei farið í svona langa snjójeppaferð en ferðalagið tók um 7,5 tíma í stað ca. 5 eins og áætlað hafði verið.
En mikið rosalega er vegurinn holóttur eftir Skálpanes-afleggjarann, á Vegagerðin ekki að sjá um að halda merktum vegum við, svo ekki skapist slysahætta af? Ég var að keyra í 10 pundum og þurfti að lulla yfir þennan kafla.