Hvað er slóði?

Þessu verður ekki auðsvarað en ef ég á að segja mitt álit á þessu að þá mundi ég telja slóða vera veg sem keyrður hefur verið það mikið að varanlegur skaði hefur orðið á landinu t.d. ef það margir hafa keyrt "slóðann" að ekki er lengur gras í hjólförunum (þar sem gras er) þá mundi ég telja þann veg vera slóða þ.e. ef að þessi tiltekni slóði leiðir eitthvert t.d. á stað sem enginn vegur liggur að en er ekki bara tætingur út í loftið. Slóðar sem er greinilega búið að keyra nokkrum sinnum en ekki það mikið að gras og mosi hafa rifnað upp tel ég ekki vera slóða og ég mundi ekki fást til að keyra svoleiðis slóða…

Ég gæti aldrei talið slóða vera hjólför sem liggja upp á Dímon eða eitthvað slíkt þó að þar sé kominn varanlegur skaði, svoleiðis hjólför eru hrein og bein eyðilegging á landinu og ætti frekar að reyna að græða upp. Ef mönnum langar upp á Dímon geta þeir bara labbað þangað.

úff það er erfitt að koma þessu frá sér, maður lendir í öfugmælum við sjálfann sig.

jæja ég ætla að hugsa þetta aðeins betur

kveðja
Axel Sig…

Menn eru svo snöggir að svar og koma með komennt , að ég tók ekki eftir pistlunum frá Muffin og OGUD. En varðandi vangaveltur Ogud þá er reyndar verið að vinna í kortagerð á hálendinu. Er Það Mál og Menning, Hnit þar sem Hans H Hansen fer fremstur í flokki, og umhverfisnefnd 4×4 þar sem Bessi Aðalsteinsson hefur haldið utanum leiðarferla og hefur fjöldinn allur af félögum 4×4 lagt þessu lið kortið mun síðan koma út í júní. Á kortinu er fjöldinn allur af ný ferluðum leiðum sem ekki hafa verið á kortum áður en hafa verið þekktar af jeppamönnum um langt skeið. Einnig er að koma út ný hálendisbók í júní þar sem lögð hefur verið áhersla á að gefa nafnlausum leiðum nafn eða festa þau í sessi sem notuð hafa verið af Sverri Kr Bjarnasyni í hans punktasafni.
Muffin Ekki get ég verið alveg samála þér með það að ef kominn sé einhver gróður í hjólförin, að þá megi ekki aka þær. Það eru til svo margar fá farnar slóðir sem gleymast kannski í 1-2 ár og gróa þá upp. En samála er ég þér í því að ekki eigi að aka óvarlega um ýmsar náttúru perlur, en við skulum ekki gleyma þeim heldur sem ekki geta gengið langt því það fólk hlýtur að eiga sinn rétt á að njóta landsins, rétt einsog við hin.

Jón Snæland.

Nei ér er samála þér Muffin, ég á ekki við að mér fynnist það í lagi að spóla og spæna hvar sem er. En ég var meira að hugsa um staði sem Öskjuvatn og fleiri slíka staði þar sem er langur gangur að ýmsum náttúruperlum, þar mætti kannski gera aðgengið betra. Og einnig átti ég við ýmsa slóða sem hefur verið lokað svo sem slóð inn í Hvergil og Biskpaleið sem dæmi. Því við meigum ekki gleyma því að það er bara lítil hluti þjóðarinnar sem getur vaðið á og klifið fjöll.

Jón Snæland.

Það er rétt sem segir að ofan að það er auðvelt að komast í þversögn við sjálfan sig í tilraun til að skilgreina slóða. Ég legg til að við horfum ekki á slóða eingöngu sem bílveg, hér getur líka verið um að ræða gönguslóða eða reiðslóða.

Eftirfarandi skilgreining gæti verið eitthvað til að byggja á: "Slóði er leið sem hefð er fyrir að sé notuð af gangandi, ríðandi eða akandi ferðafólki."

Svo má velta fyrir sér hvað þurfi til að hefð hafi myndast; er nóg að bóndinn á næsta bæ hafi farið þessa leið tvisvar á ári frá aldamótum eða hvað þarf til? Það er sem sé ekki slóð, samkvæmt þessari skilgreiningu, ef einn af okkur jeppaköllum tætir uppá hól og býr til för – það myndu vera náttúruspjöll. Ef hins vegar jeppamenn, bændur eða aðrir hafa farið ákveðna leið til dæmis frá þjóðvegi og að skipsflaki í fjöruborðinu í þeim tilgangi að skoða flakið, þá væri komin hefð og bæri að merkja slóðann, stika og kortleggja.

Hvað segja menn um þetta, er þetta byrjun á skilgreiningu? Hvað segir Björn Þorri, er þetta eitthvað sem gæti haldið gagnvart lagabókstaf?

Óli G.

Ég hef ferðast um slóða þessa lands nokkuð samfellt í tuttugu ár og velt þessari spurningu fyrir mér nú í seinni tíð, en hef ekkert einfalt svar fundið. Mest hefur maður verið að ferðast um sömu slóðana aftur og aftur, en alltaf sperrt eyrun þegar fréttist af nýjum slóða til að kanna og þá er þessi spurning áleytin.
Í gegnum tíðina hefur maður reynt að meta aðstæður með tilliti til hugsanlegra spjalla, hættu, ávinnings og reynt út frá heilbrigðri skynsemi að ákveða hvort fara skuli tiltekinn slóða eða ekki, einn möguleikinn er jú alltaf sá að snúa við og gera eitthvað annað. Sem sagt ákveðið þetta út frá eigin brjóstviti frekar en lagabókstaf, þó í framíðinni stefni í að maður þurfi að taka meir tillits til hans og þegar lagabókstafurinn er orðin allsráðandi eins og víða í nágrannalöndunum hættir maður ferðamennsku og fer til Spánar.

En aftur að spurningunni, upp í mínum huga kemur:
Slóði er leið mörkuð í landið oft ógreinileg og torfær, sem menn og skepnur hafa notað til að komast á tiltekinn stað eða á milli staða í einhverjum tilgangi.

Slóðar eru mjög mismunandi og ræður þar mestu undirlag og landslag þar sem slóðinn liggur. Sumir slóðar eru eingöngu færir eða nothæfir án spjalla á vissum tímum ársins, einnig getur t.d. mikil vætutíð valdið því að umferð um þá er óæskileg. September og Október er oft skemmtilegur ferðatími á fjöllum sem fáir nýta sér þó, þetta fer þó eftir tíðarfari.

Dæmið hér að ofan um Dímon er að sjálfsögðu náttúruspjöll og ekkert annað, þetta má sjá víðar og yfirleitt eftir kynslóðina hans Ómars Ragnarssonar. Sem betur fer er lítið um þetta í seinni tíð, menn hafa fengið útrás fyrir þessar hvatir á snjó eftir tilkomu stóru radial-dekkjanna, þó er alltaf einn og einn svartur sauður í hópnum.

Nú á tímum forsjárhyggju og þar sem allt þarf að skipuleggja og skilgreina út í hörgul, er mikilvægt fyrir ferðamen (á hestum, mótorhjólum og jeppum) að hugtök eins og slóði séu vandlega skilgreind í lögum. Því þegar í hart fer skiptir mestu máli hvað lagatextinn segir, en ekki huglægt mat og skoðanir. Slæmt er ef niðurstaðan yrði sú að sá slóði sem ekki til á korti sé fyrir lögunum ekki til, sem mundi þýða það að t.d. jeppi á slóða greinilegum í landinu væri brotlegur ef sá slóði væri ekki til á korti og því hægt að kæra fyrir utanvegaakstur.

ÓE …landlaus íslendingur.

Lálendisvæðing Það er ekki málið, heldur það að fá að halda áfram að aka þá slóða sem fyrir eru. Einsog ég sagði í pistli mínum, þá er að okkur sótt víða í þeim málum og benti ég á dæmi um það. Dæmi eru um það miklu víðar td hjá ýmsum hópum sem halda það að þeir hafi eitthvað einkaleyfi á hálendinu, nú segir sennilega einhver að ég sjái óvini í öllum hornum, en því miður er það svo og ætla ég ekki að tíunda þá hér. En þetta með fatlaða þá er það kannski ósmekklegt að nota þá sem skjöld en veltið fyrir ykkur hvað það eru stórir hópar í þjóðfélaginu sem ekki geta gengið langar leiðir. En þeir geta fengið að njóta hálendisins einsog við ef ekki verður þrengt meir að okkur en þegar er orðið. Og þess vegna er svo mikilvægt fyrir okkur að fá skilgreiningu á orðinu slóð og fleiru því tengdu. OGUD kom með snilldar hugmynd um hver gæti verið skilgreining á slóð, en til þess að hægt sé að vinna meir í því máli þarf að kanna lagalegu hliðar þess og einnig hver sé hefðarréttur og hversu langan tíma það taki að koma hefð á ýmsa hluti, því það hlýtur að vera margbreytilegt , held ég þó að með stikun slóða komi fyrr hefð á þá samanber viðhald skála. Auglýsi ég eftir áliti lögfróðs fólks á HEFÐ. Og einnig auglýsi ég eftir fleiri umsögnum frá umhverfisnefnd.
ASKJA það sem ég átti við um Öskju var það að bílastæðið er mjög langt frá Víti og þannig háttar til þarna að ekkert mál er að hafa það nær og eina sem þyrfti til eru kannski málaðir steinar sem myndu afmarka leiðina.
Og þá veist þú hug minn Siggi til lálendisvæðingarhálendisins, þú veist að mér hryllir við þeim hugmyndum að brúa allar á inn í Þórsmörk og malbika síðan veginn. En þessi áform eru upp víða td á Fjallabaksleið Nyrðri, eða þá hin afleita hugmyndin um þjóðgarð norðan jökla, þar sem allt yrði malbikað og bílastæði með útsýnisstöðum við alla markverða staði, Vörður við Hafrakvamma sem tæki við aðgangseyri og seldi okkur póstkort af Töfrafoss ( heitnum ). En nú er ég heldur betur kominn út fyrir efnið svo ég læt þessu lokið.

Jón Snæland.

Fastur mér þykir það skjóta nokkuð skökku við að ég sé orðinn málsvari Lálendingsvæðingu hálendisins, þegar ég sagði að ég vildi ekki malbik á Þórsmerkurleið, Fjallabak Nyrðra eða Þjóðgarð norðan jökla og að ég vildi halda sem flestum slóðum í óbreyttri mynd og þetta held ég að við flestir getum verið samála um.

ELDGJÁ reynda liggur slóð spottakorn inn í Eldgjá og einnig ofan við Eldgjá að austanverðu en það er önnur saga.

LETI ég skil nú ekki alveg hvað þú ert að fara ? ég held að jeppamenn sé svona eins og flestir aðrir bæði latir og duglegir, Ég held að hinn venjulegi jeppamaður þurfi ekki að sanna neitt sérstaklega fyrir þjóðinni að hann sé eitthvað duglegri en aðrir. Þó ég viti vel að þér þyki skemmtilegast að fara erfiðar leiðir og þar erum við líkir, en við getum samt ekki gleyma öllum hinum sem eru með smá börn með sér, gamlir, veikir, fatlaðir eða eitthvað annað sem gerir þeim erfitt um vik, ég er ekki að tala um að brúa og malbika fyrir þetta fólk heldur að fá að hald í það slóða kerfi sem við þegar höfum, og þá í sem minnst breyttri mynd, því einmitt þetta fólk er kannski fært um að aka 38? jeppa en ekki ganga langar leiðir. Og í því sambandi vil ég minn á fatlaða jaxlinn sem lét breyta Barbí fyrir sig svo hann kæmist á fjöll ? Húrra fyrir honum?
En höfuð atriðið er á fá skilgreiningu á því hvað er slóð ? og hversu lengi eða hversu oft fæst HEFÐ.

Jón Snæland.

PS og ekki orð um meir um sjoppu áform mín í Öskju nema þið viljið kaupa hlutabréf.

Það er smá umfjöllun í föstudagsmogganum (á miðopnu) um vandamál vegna utanvegaaksturs mótorhjóla og jeppa á Reykjanesi.

Þar er meðal annars viðtal við mann sem heitir Hjörtur L. Jónsson sem er "gamalreyndur mótorhjólamaður og umsjónarmaður enduro-keppna Vélíþróttaklúbbsins"

Hann segir meðal annars:
"Hjörtur bendir á víða séu slóðir sem hverfi nánast alveg undir sand, milli þess sem þ.ær eru eknar og margir álíti ranglega [!?!?!] að það sé utanvegaakstur. Þessar leiðir fari jeppamenn engur síður en mótorhjólamenn [!!]"

"Hjörtur telur einnig að í lögum sé heimilað að aka gamlar þjóðleiðir, s.s. Prestastíg milli Grindavíkur og Hafna og Biskupabraut milli Þingvalla og Skálholts. Lögregla hafi ekki amast við slíkum akstri hingað til. Aðspurður segist hann telja að þetta sé jafnvel heimilt þó að hin forna þjóðleið hafi aldrei áður verið ekin"

Ég veit ekki hvort ég er að misskilja eitthvað hér, en ég túlka þessi orð sem svo að það sé allt í lagi að keyra utanvega ef þar er bara sandur. Einnig að það sé í lagi að keyra yfir móa og mýrar, ef leiðin er skilgreind sem gömul þjóðleið, jafnvel þó að þar marki varla fyrir svo mikið sem gamalli gönguleið lengur ?!?!

Eigum við ekki bara að þakka fyrir að við eigum ekki svona talsmann (eða ég vona að svo sé) – þetta getur ekki verið neinum klúbb til framdráttar að láta hafa svona eftir sér??

kv.
Arnór

Ég sé að umhverfismálin eru orðin vinsælt umræðuefni hér á spjallinu, sem er gott mál. Eins og fram hefur komið hérna snýst þetta um tvennt, annars vegar að tryggja það að akstur eftir þeim slóðum sem til eru sé viðurkenndur og teljist ekki til utnavegaaksturs og svo líka um það hvaða slóðar meiga að ósekju hverfa og gleymast, þeir sem liggja á kjánalegum stöðum eins og BÞV orðar það.

Ef vel er að gáð er möskvastærðin á slóðanetinu á hálendinu víða minni en maður gæti ætlað. Ég sá t.d. ferlasafn hjá honum Bessa sem náði yfir svæðið austan Sprengisands og kringum Jökulheima og það var ótrúlegur fjöldi slóða sem þar fannst. Einhverjir þessara slóða hafa sjálfsagt afskaplega lítinn tilgang og spurning hvort þeir megi ekki týnast, aðrir hafa kannski einhverja sögulega þýðingu sem fornar leiðir og enn aðrir mikilvægir til að tengja saman leiðir eða að þeir liggi að athyglisverðum stöðum. En það er örugglega ekkert einfalt að flokka þetta niður og ákveða hvað eigi að halda sér og hvað ekki. Menn virðast hins vegar vera nokkuð sammála um að för upp einhverja hóla og fjöll megi gjarnan hverfa enda oft mikill lýtir á landslaginu.

Ég er þeirrar skoðunar að það sé í góðu lagi að til séu athyglisverðir staðir sem ekki sé hægt að komast á án þess að labba aðeins. Þannig finnst mér það hafa verið rétt ákvörðun að loka Öskju, þó svo það þýði að menn þurfi að taka stuttan labbitúr til að skoða Víti (þetta er ekki langur gangur og engum ofviða sem á annað borð geta hreyft sig). Þetta er einn magnaðasti staður landsins, en bílatraffík þarna inn myndi draga úr upplifuninni. Sama gildir að mínu mati um Strútslaug, einhver slóðaómynd var til þangað inn en hún er á góðri leið með að gleymast og týnast. Svæðið er gróðursælt en viðkvæmt og bílaumferð þangað myndi fljótlega setja áberandi mark á þennan annars ágæta stað. Ég ber fulla virðingu fyrir "ofsa"legri umhyggju fyrir fötluðum sem hér hefur komið fram, en ég held að fatlaðir verði að sætta sig við ákveðnar takmarkanir, við getum ekki lagt hjólastólaskáa upp um öll fjöll.

Ferlunarverkefnið hans Bessa held ég sé góð leið til að koma slóðunum á kortið (í tvöfaldri merkingu). Bessi er kominn með mikið safn, en nú er kannski komið að því að taka einhverja stefnu í þessu, á að kortleggja og reyna að fá viðurkennd öll hugsanleg hjólför eða er hægt að setja einhverja viðmiðun.

Kv – Skúli H.

Málfars-ábending Einars er ágæt; en karlkyns- (kk) og kvenkyns- (kvk) myndirnar eru þó jafn-réttháar.

Slóð (kvk) merkir: feril (eftir spor), (troðinn) stígur, slóð; ummerki á jörð sem hægt er að rekja sig eftir, sbr. rekja slóð.
Slóði (kk) merkir: ferill eða slóð, göngu- eða götuslóði; herfi (landbúnaðarverkfæri); skussi, duglítill maður, ónytjungur.

Ég segi því:
Slóð hæfir þeim sem una hæfilega þéttriðnu neti slóða, og kanna möskvana nánar á göngu !!!
Slóði er þeirra sem ekkert nenna að ganga !!!

Auk þessa hef ég efasemdir um ágæti þess að slóðir skuli með öllu óskilgreindar.
Eins og fram kom hjá BÞV í upphafi þá má spyrja, hvenær verður slóð að viðurkenndri leið ?
Ekki þarf annað en að einhver taki það upp hjá sjálfum sér að aka tiltekna áður ómarkaða leið án vel grundaðrar ástæðu. Þeir sem síðar koma að vegamótum slíkrar slóðar vita ekki endilega að svo er og fylgja förum. Á þessu yrði síður hætta ef til er ?viðurkenndur? slóða-vísir, t.d kort eða handbók.