Frábærir bílstjórar!

Mig langar bara að fá útrás fyrir gleði mína yfir því hvað jeppamenn almennt eru orðnir góðir bílstjórar og til fyrirmyndar í umferðinni! Tilefnið er einmitt að ég skrapp inn í Þórsmörk um helgina síðustu og naut þar þeirra forréttinda að verða vitni að hæfni þeirrra sem þar voru á ferð…..

Ég man fyrir fáum árum síðan þá var alger plága að fara í Þórsmörk, því eins og allir vita er slóðinn þar sumstaðar þröngur, og lítið pláss fyrir bíla að mætast, sérstaklega ef báðir eru af stærri gerðinni. Í þá gömlu daga voru endalausar tafir á ferðalaginu. T.d stoppaði maður gjarnan við næsta „útskot“ í vegkantinum ef það var að koma bíll á móti því að það var jú aldrei að vita nema klaufinn sem maður var að mæta væri fullur, já eða bara klaufskur. Ég var greinilega ekki einn um þennan ótta því að flestir sem ég mætti stoppuðu líka í vegkantinum ef þeir sáu mig nálgast og gáfu mér gott pláss. Þannig var nú þetta í þá daga….. endalaus stopp sitt á hvað til að víkja fyrir klaufunum, og svo af því að það tók svo langann tíma að mætast þá kinkuðu menn kolli til hvers annars, enda nánast orðnir málkunnugir eftir þann mikla atburð að mætast á Þórsmerkurslóðanum. Þessi ferðamáti var vitaskuld óhagstæður fyrir þjóðarbúið og í raun ferðalanga alla!

En sem betur fer er komin betri tíð með blóm í haga, það varð ég áþreyfanlega var við á s.l sunnudag þegar ég álpaðist inn í mörk á móti umferðinni. Fyrirfram var ég svolítið kvíðinn yfir því að vera að þvælast þetta, enda væri líklegt að ég myndi tefja önnum kafna ferðalanga á heimleið með því að mæta þeim á leiðinni, sá ótti reyndist sem betur fer algerlega ástæðulaus. Það er alveg greinilegt að það hefur orðið bylting í aksturshæfileikum ísl. jeppamanna. Svo mikil að hreinum undrum sætir! Af þeim c.a 50 jeppum sem ég mætti þurfti aðeins einn þeirra að stoppa í kantinum til að hleypa mér framhjá, það var líka greinilegt á honum að hann var hálf sofandi því að þegar hann lagði af stað eftir mætinguna keyrði hann óeðlilega hægt.

Á eftir mér var 50 manna rúta, og á hennar ferðalagi sá maður muninn á hæfileikum jeppamanna og síðan rútubílstjóra, sem gætu greinilega margt af okkur lært!! Vissulega þurfti rútan að mæta þessum 50 jeppum rétt eins og ég, en hann var auðsjáanlega meiri klaufi en jafnvel ég, því að hann stoppaði nánast við hvern einasta bíl sem hann mætti, ég þurfti ekki að stoppa alveg svo oft, enda jeppamaður, þó ólaginn sé. En gaman var að sjá kappana sem mættu okkur þegar þeir renndu framhjá rútunni án þess að slá af og skildu hann eftir í kantinum með nokkra vel valda steina í grillinu eins og svona vesalingar eiga jú skilið fyrir að vera að þvælast þetta á mun stærri bíl en þeir ráða við.

Það var til dæmis unun á að horfa þegar ég mætti laglegum jeppa með fellihýsi í eftirdragi. Klaufinn ég missti kjarkinn þegar ég sá hann nálgast og stoppaði í kantinum og þvældist í leiðinni upp á stóra steina sem voru í kantinum mín megin, og varð því að stoppa á endanum. Hann tók aftur á móti gott svig eftir miðjunni og rann léttilega framhjá mér áreynslulaust og blikkaði ekki auga. Þegar ég sá hornið á fellihýsinu hans snerta drullusokkinn á mínum bíl án þess að taka brettakantinn hjá mér, var ekki laust við að ég öfundaði kappann. Ekki hefði ég þorað þessu á 40 km hraða og líka í símanum!!!

Það eina sem ég velti fyrir mér núna er hvar ég kemst á námskeið í ökuleikni, er það bara Miklabrautin kannski?