Ferðasöguritarar þreyttir

Um fjöllun um fyrri áfanga þorrablóts var að mestu á einum spjallþræði, Þetta kom mjög skemmtilega út. Umfjöllum um seinna blótið fór hinsvegar á ca 10 þræði og þar að auki setti fulltrúi stjórnar helling af tilkinningum á síðuna.

Ég held gæti orðið til mikilla bóta ef menn tækju smá stund til kanna hvort ekki sé þegar til viðeigandi þráður á spjallinu, áður en menn stofna nýjan þráð.

Að mínu viti á betur við að nota spjallið en tilkynningarnar undir efni að þessu tagi.

Hvaða voðalegur þorsti og óþolinmæði er þetta í sögur – komast menn ekkert á fjöll hérna – á bara
að upplifa þetta í gegnum aðra ??
Allavega, við lögðum af stað fjórir á þremur bílum (góð nýting það), Fastur með föður sínum, Helgi Viðar og Arnór, tveir DC og Fastur á Wrangler, allir á 38".
Stefnan var að leggja af stað um 6 leitið á föstudegi og var stefnan tekin á Hveravelli, við enduðum á að komast af stað úr bænum um hálf níu, fórum Lyngdalsheiðina og að Gullfoss þar sem hleypt var strax í 8 pundin. Þar fór að snjóa all hressilega, þannig að útsýnið var eins og í góðri
Star Trek mynd á warp 10. Það voru nokkuð greinileg för sem fylgdum í blindni og uppgvötuðum skyndilega að við vorum komnir inn á Fremstavers-krókinn, við ákváðum þó að fylgja frekar förunum heldur en að reyna að leita að veginum sem var ekkert augljós alls staðar. Förin fóru þó út af
þessari slóð fljótlega og komu inn á Kjalveg á brúninni ofan við gilið við brúnna á Grjótá. Á leiðinni upp á Bláfellsháls yfirgáfu þessir ágætu menn veginn aftur og við fylgdum þeim í blindni – ákváðum að annað hvort leiddu þau okkur á réttan stað eða við fyndum hóp af mönnum einhversstaðar í mestu vandræðum. Sem betur fer var hið fyrra rétt og við komum allt í einu að Beinakerlingunni efst á Bláfellshálsinum – ofanfrá !!! Þvílíkt bull.
Eftir þetta var þó veginum fylgt nokkuð vel, en þetta gekk hægt aðallega vegna slæms skyggnis. Um rúmlega 2 vorum við komnir að Kerlingarfjallafleggjaranum og tókum við þá ákvörðun að gista frekar þar og fórna lauginni á Hveravöllum, því það var orðið ljóst að færið var þungt og ferðin yfir í Setur gæti orðið erfið dagin eftir – einnig var spáin þannig að það ætti að hvessa seinni partinn á
laugardaginn.
Það voru engin för á veginum inn í Kerlingarfjöll og skyggnið slæmt, við þvældumst þetta þó einhvern vegin áfram eftir GPS-inu og hittum sem betur fer framhjá Gígjarfossinum og á brúnna yfir Jökulfallið. Það tók okkur rúma tvo tíma að læðast þetta. Við gistum í gamla ferðafélagsskálanum sem er nú ekki sá vistlegasti – en það er allavega skjól.
Ég hugsaði mér nú reyndar gott til glóðarinnar þegar ég sá að aðalhurðin inn í stóra Kerlingarfjallaskálann var opin, ég hafði mikið fyrir því að moka frá henni, opna hana og hrynja yfir timbrið í stiganum niður, bara til að komast að því að það er búið að steypa snyrtilega algjörlega fyrir þennan inngang í kjallaran 😉
Um 11 á laugardeginum lögðum við af stað yfir í Setur og er það einhvert það þyngsta og erfiðasta færi sem ég hef lent í – kanski fyrir utan 4 ferða helgin yfir Langjökul í fyrra – við vorum eina 8-9 tíma að komast þarna yfir. Til að byrja með gekk á með dimmum éljum, en sem betur fer stóðu stikurnar víða upp úr, þannig að við gátum notað þær, seinna um dagin skánaði veðrið svo heldur og var mjög fallegt á köflum. Brekkurnar upp að Loðmundarsléttunni, og svo aftur brekkan upp af þeirri sléttu voru mjög erfiðar en höfðust með óhóflegri notkun á bakkgírnum og kúpplingunni.
Við gerðum þá "vísindalegu" uppgötvun að DC-grútarbrennararnir með læstu að aftan voru betri í að
skríða áfram á jafnsléttunni, en stutti bensín-Wranglerinn með læstu að framan var mun betri í brekkunum – þetta fundum við út því það hafði enginn okkar þolinmæði í að bíða meðan einhver annar var að hjakka, þannig að megnið af leiðinni hjökkuðum við hlið við hlið – hversu gáfulegt sem það er nú – en það er miklu skemmtilegra
Í Setrið komumst við upp úr kl. 19 um kvöldið, mátulega í súrmetið. Þar var etið og drukkið – sumir lengur en aðrir.
Heimferðin er varla í frásögur færandi fyrir okkur, enda fórum við síðastir úr skálanum um 10:30 ásamt skemmtinefndinni og eltum bara förin eftir hina sem höfðu farið af stað 2 tímum fyrr. Við náðum svo hópnum niður á Kvíslarveituvegi við Þórisós þar sem menn fórnuðu sér í
snjóruðningstækjahlutverkið við að ryðja sér leið gegnum púðurpollana í lækkununum á veginum þar sem hann liggur meðfram Þórisvatninu – ég sá varla út um gluggana í sumum ruðningunum, svo djúpir voru þeir.
Kærar þakkir til Skemmtinefndar – það er ekki hægt að segja annað en að þeir stóðu sig frábærlega í matnum, og ekki er hægt að kvarta yfir sambandsleysi í þessari ferð heldur, það var hringt mjög reglulega í okkur, bæði úr bænum og úr Setrinu til að ath. hvernig gengi og voru menn klárir í að
koma á móti okkur ef þess hefði gerst þörf.
Takk fyrir mig.

Sælir félagar.

Já það var ekki leiðinlegt að ferðast um fjöllin um síðustu helgi. Snjór, snjór og meiri snjór…. Þorrablótið var fínt, þótt nokkrir hefðu ekki getað sofið fyrir hrotum í sumum og smá spjalli í öðrum. En ég svaf eins og engill og dreif eins og Hlynur… En hvað um það…. Það eru komnar inn myndir á síðuna á mínu albúmi.

Kv
Palli (Hall)