bensíntankasmíði

Einn lítill punktur.
Bensíntankar úr stáli (t.d rafgalvinseruðu) virka ljómandi vel til að byrja með. En eftir nokkur ár fara þeir að ryðga að innan, og það umtalsvert. Þegar svo er komið standa menn í stöðugum síuskiptum og veseni því ryðið fyllir síurnar. Þegar svo er komið er tvennt í stöðunni, smíða nýjan tank eða láta húða þann gamla að innan(!?) Ég þekki ekki hvernig húðun á gömlum tönkum reynist, og dreg í efa að slíkt svari fremur kostnaði á móti því að smíða nýjan tank.
Sennilega er þetta verra í bílum sem sjaldan eru notaðir og standa langtímum saman. Þó ekki víst að verulegur munur sé á þessu. Án þess að þora að fullyrða það sýnist mér að þetta vandamál eigi ekki við diesel tanka þar sem olíufilman loðir við og hindarar aðgang súrefnis að stálinu og virkar ryðverjandi. Slíkt gildir ekki um bensín.
Bensíntankar ættu því að vera úr efni sem ekki tærist, áli(?) eða ,,rústfríu" stáli.
————————–
Annar lítill punktur tengdur þessu snýr að síum. Innspýtingarvélar (bensín) þurfa góðar síur á eftir dælunni sem þola þrýstinginn á innspýtingunni – sem getur t.d verið kringum 50 pund. Jafnvel hærri í vissum tilvikum, en oft lægri. Sumar síur sem fást og eru þægilegar í mixerí (eru með slöngustútum) eru úr húðuðu stáli og komist vatn í þær ryðga þær að innan.
Það væri svosem í lagi ef þær ryðguðu ekki beggja megin við filterinn. Þegar það gerist – t.d ef bíll stendur lengi með vatn í síunni – þá fer ryðgumsið vélarmegin við filterinn, úr síunni beint inn á spíssana þegar bíllinn er ræstur – og festir/stíflar þá, eða síurnar í þeim ef þeir eru þannig útbúnir. Bensínkarlar ættu því að gefa sérstakan gaum að því að síurnar sem þeir nota séu annaðhvort úr áli eða rústfríu. Síur úr húðuðu stáli eru ávísun á vandræði, sér í lagi í jeppum sem standa langtímum saman.

Kv
Óli