Að kippa í.

Alltaf komast á kreik frásagnir af því, þegar einhver festir sig og félagarnir fara að „kippa í“. Það er vissulega ýmislegt, sem þarf að varast þegar maður kippir í félaga sína, sem eru fastir. Það fyrsta sem huga þarf að er, að hvort sem menn nota hnúta (t.d. pelastikk) eða lása til að festa í bílana er, þarf að ganga vel frá festingunni. Þ.e. að hnúturinn sé vel og rétt hnýttur, að lásinn (ef hann er notaður) sé vel og rétt skrúfaður og það, sem hnýtt er í á hvorum bíl fyrir sig þoli átakið. Í öðru lagi er alltaf tryggara, hvort sem verið er að draga með spotta eða spili, að hengja eitthvað á taugina, t.d. aðra kaðalhönk, úlpu, kuldagalla eða teppi, sem getur komið í veg fyrir slys ef spottinn slitnar. Ekki á þetta síst við um spilvíra og svo teygjuspottana, sem svo margir nota. Í þriðja lagi má nefna, að þess þarf að gæta að maður tjóni ekki bílinn, sem kippir í með óvarlegum aðferðum. Nefni sem dæmi að það ætti aldrei að taka á í afturábakgír. Afturábakgírarnir eru alltaf mun veikari en hinir, sem virka áfram. Það hafa allir áttað sig á þessu, sem hafa tekið gírkassa í sundur. Sama á reyndar við um drifin; þau þola miklu betur átak áfram en afturábak. Mér varð einmitt hugsað til þessa þegar ég var að skoða hér á 4×4 vefnum skemmtilegar ferðamyndir, en þar var 4Runner að kippa í stóran Ram með pallhýsi og ökumaður hans hnýtti í framendann á sínum bíl og bakkaði! Þarna hefur líklega bjargað Runnernum að snjór var undir hjólunum á honum og því hefur undirlagið látið undan áður en eitthvað annað brast.
Við þetta má svo ýmsu bæta, en læt þetta duga í bili.