Forum Replies Created
-
Replies
-
Sælir.
Ég tek eftir að 8 bílar af 17 sem komnir eru geta aðeins tekið einn farþega. Það gengur að sjálfsögðu ekki upp. Eitt foreldri kemur að sjálfsögðu með sínu barni. Þá eru 3 í bíl því bílstjórinn er talinn með.Flestir þessara bíla eru 5 manna og er þá hæfilegur fjöldi í bíl 4 og kannski 5. Smá afskiptasemi enda kunnur fyrir það. 😉
Kv. SBS.
Sælir.
Ég frétti að menn finndu ekki hvar ætti að skrá sig í ferðina. Gerði það skýrar á tveimur stöðum.
Hér er tilraun til að koma af stað umfjöllun á vandamálum sem menn lenda í við breitingar og viðgerðir á jeppum. Spurt og svarað.
GRÆN GANGA 1. MAÍ TIL VARNAR ALMANNARÉTTI OG FERÐAFRELSI
Landvernd, önnur umhverfisverndarfélög og ferða- og útivistarfélög efna til grænnar göngu 1. maí í samstarfi við stéttarfélög. Efnt er til göngunnar til að krefjast þess að almenningur hafi áfram, eins og hingað til frjálsan aðgang að náttúru Íslands og að almannarétturinn verði virtur. Að undanförnu hefur verulega borið á tilraunum til þess að takmarka sjálfsagðan almannarétt þjóðarinnar, t.d. með gjaldtöku við náttúruperlur og tillögu um náttúrupassa.
Þátttakendur safnast saman um kl. 13:00 við hestinn á Hlemmi. Gengið verður aftast í 1. maí göngu stéttarfélaganna sem hefst kl. 13:30. Að dagskrá lokinni á Ingólfstorgi kl. 15 verður gengið að Alþingishúsinu þar sem þúsund grænum fánum verður stungið niður. Göngumenn eru hvattir til að klæðast grænu.
Náttúran er ein dýrmætasta sameign þjóðarinnar. Náttúran, með víðernum og fegurð landsins er einnig orðin okkar helsta tekjulind með örum vexti í ferðaþjónustu. Samhliða því hafa forráðamenn landsvæða takmarkað för fólks um náttúruperlur með gjaldtöku við Geysi og Kerið í Grímsnesi. Einnig er unnið að tillögum um svonefndan náttúrupassa, sem er útfærsla á gjaldi fyrir að skoða náttúru Íslands. Komið hefur fram í skoðanakönnunum að meirihluti landsmanna er mótfallinn slíku gjaldi. Þá hefur þess orðið vart í auknum mæli að landeigendur reyni að takmarka för fólks með því að loka vegum og fornum leiðum með keðjum og hliðum.
Almannarétturinn og ferðafrelsið eru því í greinilegri hættu. Krafa grænu göngunnar í ár er að þau beri að vernda og virða.
Eftirfarandi félög standa að grænu göngunni í ár: Landvernd, Ferðafélag Íslands, Ferðafélagið Útivist, FerðaklúbbSamtök útivistarfélaga (SAMÚT), Ferðaklúbburinn 4×4, Skotveiðifélag Íslands (SKOTVÍS), Ungir umhverfissinnar, Alda – félag um sjálfbærni og lýðræði, Fuglavernd, Framtíðarlandið, Náttúruverndarsamtök Íslands, Náttúruverndarsamtök Suðurlands, Náttúruverndarsamtök Suðvesturlands, Náttúruvaktin, Eldvötn, Umhverfisvaktin við Hvalfjörð og Græna netið.
http://landvernd.is/Sidur/ID/5454/Grn-ganga-1-mai-til-varnar-almannaretti-og-ferafrelsi
Nú eru spjall og auglýsingaþræðir loksins komnir og svarþræðir við þeim frá tímabilinu 2001 til 2010. Frá 2010 til þess tíma sem núverandi síða fór í loftið verður innfært á mánudaginn vona ég.
Leitarvélinn er að lagast og hefði ég viljað að menn skoðuðu og færu yfir kosti hennar og leitðu að efni í spjalli og myndasafni sem þeir hafa áhuga á og segið til um árangur ykkar hér á þræðinum.
Kv. SBS.
Nú er lokabaráttan fyrir opnun Vonarskarðs að hefjast.
Sælir félagar.
Vefnefnd vill þakka félögum úr Hornafjarðardeild og Austurlandsdeild fyrir dugnaðinn við að setja inn myndir úr ferðum sínum, hingað á síðuna. Þetta styrkir allt starf og samheldni í klúbbnum.
Ég hef tekið upp á því nýlega að setja valdar myndir inn á deildarsíður þeirra sem setja inn myndir úr ferðum sínum. Ég vil hvetja nefndir og deildir að vera líflegri með myndainnsetningu og spjall á vefnum okkar. Einnig mega ferðafélagar veita okkur þá ánægju að njóta þeirra mynda sem þeir taka á ferðum um hálendið.
Kv. SBS.
Patrekur röltir inn á bar í Dublin, pantar þrjár kollur af Guinness og sest síðan út í horn. Þar sýpur hann – til skiptis – einn sopa í einu af hverri kollu.
Þegar hann kemur aftur að barborðinu og pantar þrjár í viðbót, segir
barþjónninn: „Þú veist líklega að bjórinn verður fljótt flatur, eftir að hann kemur úr krananum, mundi bjórinn ekki bragðast þér betur, ef þú keyptir eina kollu í einu? “
„Sjáðu til“ segir Patrekur:
„Ég á tvo bræður, annar er í Ameríku, hinn í Ástralíu og svo er ég hér í Dublin.“ Þegar við fórum að heiman lofuðum við því að drekka svona, til þess að minnast gömlu góðu daganna, þegar við drukkum allir saman“
Barþjónninn hefur ekki fleiri orð um flatan bjór og fellst á að þetta sé fallega hugsað.
Patrekur verður síðan fastagestur og drekkur alltaf á þennan sama máta – pantar þrjá
og sýpur af þeim til skiptis – einn sopa í einu.
Dag nokkurn birtist hann og pantar aðeins tvær kollur. Þetta fer ekki framhjá neinum fastagestanna og þögn slær á hópinn. Svo pantar Patrekur næsta umgang og þá segir barþjónninn varfærnislega:
„Þótt ég vilji síður ónáða þig í sorginni, langar mig að votta þér samúð
mína: Ég samhryggist þér Paddy minn“
Augnablik virðist Patrekur ekki vita hvaðan á sig stendur veðrið,
svo áttar hann sig og skellir upp úr.
NEI, NEI Nei nei ! – Almáttugur minn – það er allt í lagi með alla. Það er bara ég ….
Ég er nefnilega hættur að drekka.
Eldri hjón lágu í rúminu kvöld eitt. Eiginmaðurinn var við það að sofna, en frúin var í rómantísku skapi og vildi spjalla. Hún segir: “ Það var nú sá tími að þú varst vanur að halda í höndina á mér þegar við fórum að sofa“ Samviskusamlega rétti hann höndina yfir til hennar augnablik og reyndi svo að sofna á ný. Nokkru seinna segir konan; „Svo varstu vanur að kyssa mig“ Svo lítið pirraður beygð…i hann sig yfir hana og smellti einum á kinnina konu sinni sneri svo bakinu í hana og reyndi enn á ný að sofna. Mínútu seinna segir hún; „…og svo varstu vanur að bíta mig í hnakkann…“ Reiðilega sviptir eiginmaðurinn sænginni af sér og æddi fram á bað. „Hvert ertu að fara?“ spyr hún. “ Nú, að ná í tennurnar!!!“
Einu sinni fóru tvær golfkylfur á bar. Önnur sagði við barþjóninn: Ég ætla að fá stóran bjór. Barþjónninn spyr hina: Vilt þú líka? Sú kylfa hristir hausinn og segir: Ertu vitlaus! Sérðu ekki að ég er driver..!!
Siggi býr í Hvassaleitinu. Hann er orðinn talsvert drykkfelldur en reynir iðulega að fela það fyrir konunni. Um daginn kom hann við á barnum á leið heim úr vinnunni til að fá sér einn bjór, en eins og svo oft í seinni tíð, þá urðu þeir talsvert fleiri og drykkjunni lauk ekki fyrr en barþjónninn sagði Sigga að fara nú að drífa sig heim því nú væri verið að loka. Siggi stóð upp, en skall samstundis á andlitið í gólfið. Hann reyndi aftur að standa upp en með sömu afleiðingum og þá ákvað hann að skríða bara útfyrir og fá sér ferskt loft, í þeirri von að hann hresstist við það. Eftir að hafa andað að sér fersku næturloftinu og aðeins var farið að rofa til í kollinum á honum, reyndi Siggi aftur að standa upp en enn á ný skall hann á andlitið og núna í götuna. Hann gerði nokkrar tilraunir með sama árangri, alltaf datt hann kylliflatur. Hann sá því ekki annan kost í stöðunni en að skríða bara heim, sem hann og gerði. Hann náði að opna útihurðina, skríða upp stigaganginn, inn í íbúðina og skreið síðan inn að hjónarúminu þar sem hann reyndi enn á ný að standa upp en datt þá í rúmið og var steinsofnaður áður en hann lenti þar. Morguninn eftir vaknaði Siggi með hræðilega timburmenn og þar sem hann lá í rúminu og reyndi að rifja gærkvöldið upp, heyrði hann í konunni kalla úr eldhúsinu og spyrja hvort hann hafi nú enn og aftur lent á fylleríi í gær. Siggi þvertók fyrir það og spurði hvernig í ósköpunum henni dytti það í hug. Þeir voru að hringja frá Kringlukránni, þú hefur gleymt hjólastólnum þínum þar eina ferðina enn.
Drukkinn maður hringdi í lögregluna til þess að tilkynna að þjófar hefðu brotist inn í bílinn hans.
Þeir hafa stolið mælaborðinu, stýrinu, bremsunni, kúplingunni og meira að segja bensíngjöfinni! hrópaði hann.
Lögreglan var orðlaus og ákvað að senda strax mann á staðinn en áður en sá var kominn út úr dyrunum var hringt í annað sinn og sama röddin var í símanum:
Ég afturkalla beiðnina! sagði sá drukkni. Ég settist óvart í afturstætið!!
Jæja. Þá er þetta komið. Vatnið á vélinni hitnar eðlilega og er stöðugt. Sjálfskiptingin er í góðu jafnvægi og hitnar varla yfir 160 gr. F. en að öllu jöfnu hreifist hitamælirinn varla. Það er helst í erfiðum brekkum í logni eða undan vindi sem rafmagnsviftan fer á eða ég geri það sjálfur til að fyrirbyggja að hann hitni.
Það sem ég gerði var að setja litla spaða sem eru fastir, án kúplingar framan á mótorinn. Á þeim eru 5 spaðar. Þeir eru ekki það orkufrekir að ég finni fyrir aukinni eiðslu á bílnum. Þeir eru ca. 35 sm. í þvermál.
Þá er það sem skipti mestu máli. Ég boraði 6 tveggja tommu göt í stokkinn undir húddinu við framrúðuna. Það flæðir heita loftið síðan upp um rist og upp á rúðu.
Loftflæðið frá litlu spöðunum og upp götin við framrúðuna gera það að verkum að rafmagnsviftan fer ekki í gang í venjulegum akstri og er spennan á rafgeimunum mun betri og jafnari en áður.
Pervisinn fastagestur á Enska barnum í Austurstræti sat í sínu hefðbundna sæti eitt kvöldið í vikunni og öll önnur sæti voru setin líka. Þá kom inn spengilegur og vöðvastæltur maður sem sýnilega var í góðri þjálfun. Hann gekk að fastagestinumm og heimtaði að hann stæði upp og léti eftir sætið, en sá fyrrnefndi neitaði. Sá vöðvastælti sló fastagestinn eldsnöggt og sagði þetta var shotokan-karate högg frá Kóreu. Fastagesturinn stóð upp, hristi hausinn en settist svo niður aftur. Þá sló sparkaði sá vöðvastælti í hann og sagði, þetta var kung-fu spark frá Kína. Fastagesturinn stóð aftur upp, hristi sig og settist svo niður aftur. Þá tók sá vöðvastælti sig til, stökk upp í loftið, sparkaði með tilþrifum í fastagestinn og sagði, þetta var karate-hringspark frá Japan. Fastagesturinn stóð þá upp, hristi hausinn og gekk út. Sá vöðvastælti settist niður, en á að giska 45 mínútum síðar gekk fastagesturinn inn og rakleiðis að þessum vöðvastælta. Örlítill þytur heyrðist og skyndilega lá sá vöðvastælti rotaður í gólfinu. Fastagesturinn settist þá í sætið sitt og sagði, þetta var kúbein frá BYKO!
Á ónefndri hestakrá í Borgarfirðinum gerðist það um síðustu helgi að Skagfirðingur leit inn til að fá sér einn öl áður en hann fór upp á gistiheimilið.
Þarna var til siðs að hrekkja aðkomufólk og því varð það að þegar Skagfirðingurinn kom út að hesturinn var horfinn. Skagfirðingurinn kom inn á krána aftur, sótsvartur af reiði, barði í borð, henti nokkrum glösum í gólfið og sagði að einhver vitleysingur hefði tekið hestinn hans. Hann sagðist ætla að fá sér einn öl í viðbót og ef hesturinn hans yrði ekki kominn aftur eftir það, þá neyddist hann til að gera það sem hann neyddist til að gera fyrir norðan í vor og bætti við að það yrði sko ekkert gaman. Klykkti svo út með því að berja í borðið enn fastar en áður. Bjórinn kom á borðið, Skagfirðingurinn drakk hann á 10 mínútum og gekk síðan út þar sem hesturinn stóð bundinn á sama stað og áður. Hann fór á bak en í þann mund sem hann var að ríða á brott kom barþjónninn og spurði auðmjúkur hvað hann hefði eiginlega neyðst til að gera fyrir norðan í vor. Nú labba heim! svaraði Skagfirðingurinn.
Kata kalda gekk upp að barnum, hallaði sér yfir barborðið og benti barþjóninum á að koma að tala við sig. Hann kom og hún gaf honum merki með vísifingri um að halla sér fram til að tala við sig. Barþjónninn hallaði sér fram og Kata renndi fingrunum gegnum skeggið á honum og spurði hvort hann væri eigandi staðarins. Hann neitaði því og Kata spurði hvort hann gæti ekki beðið eigandann um að koma að tala við sig. Nei, sagði barþjónninn, eigandinn var ekki á staðnum. Kata hélt áfram að strjúka fingrunum gegnum skeggið á honum, renndi fingrunum yfir varirnar á honum og spurði hvort hann gæti ekki tekið skilaboð til eigandans. Jú, alveg sjálfsagt mál stamaði barþjónninn, hvað viltu að ég segi honum. Kata brosti ísmeygilega, stakk nokkrum fingrum milli vara hans og sagði svo, segðu honum að það vanti klósettpappír, handsápu og handklæði á kvennaklósettið.
Það var á velmegunarárunum fyrir hrun að útgerðarmaður úr Vestmannaeyjum kom inn í Heklu og bað um nýjan Mercedes Benz í 600 línunni. Sölumaðurinn lifnaði við, lét sækja einn slíkan og þegar búið var að ganga frá öllum pappírum varðandi viðskiptin sagði sölumaðurinn. Þú varst hér fyrir fjórum vikum og keyptir nákvæmlega eins bíl. Kom eitthvað upp á eða ertu búinn að selja hann? Nei, sagði útgerðarmaðurinn, öskubakkinn var orðinn fullur.
Fornleifafræðingar er bestu eiginmenn sem nokkur kona getur eignast!! Því eldri sem þær verða, þeim mun meiri áhuga hafa þeir á þeim!
Velþekktur lögfræðingur úr Reykjavík fór á gæsaskytterí austur í Flóa. Hann lá þar í skurði í almenningi, rétt við afgirta jörð, fram eftir morgni þar til gæsahópur kom fljúgandi. Lögfræðingurinn stökk á fætur og skaut út í loftið sem óður maður og á endanum féll ein gæs en handan girðingarinnar inni á landareigninni. Lögfræðingurinn lagði frá sér byssuna, klifraði yfir girðinguna og gekk í átt að gæsinni. Í þann mund sem hann kom að gæsinni renndi bóndinn að og spurði lögfræðinginn að því hvað hann væri eiginlega að gera. Hann sagðist hafa skotið gæsina handan girðingarinnar, úti í almenningnum, en hún hefði bara fallið innan girðingar og nú væri hann að sækja hana því hann ætti hana.
Bóndinn hélt nú ekki og krafðist þess að lögfræðingurinn legði gæsina strax frá sér. Lögfræðingurinn varð hinn reiðasti og sagðist vera einn topp-lögfræðinga landsins og ef hann héldi sér ekki saman mundi hann stefna honum fyrir rétt og að hann mætti bóka það að hann yrði öreigi þegar málaferlunum lyki.
Bóndinn sagði óþarfa að fara með svona tittlingaskít fyrir dómstóla. Þeir skyldu bara leysa þetta með þriggja-sparka aðferðinni sem menn leystu deilur með í Flóanum.
Lögfræðingurinn spurði þá út á hvað þessi þriggja-sparka aðferð gengi. Jú! sagði bóndinn. Hún er þannig að fyrst sparkar annar þrisvar sinnum í hinn og svo öfugt, allt þar til annar hvor gefst upp. Af því ég á landið, þá byrja ég!
Af því lögfræðingurinn hafði verið fótboltamaður á yngri árum þá taldi hann sig nú eiga gott forskot á gamlan bónda svo hann féllst á þetta.
Bóndinn stillti sér upp fyrir framan lögfræðinginn og sparkaði síðan með stáltánni beint í klofið á honum þannig að hann hneig niður á hnén. Annað sparkið lenti í kviðnum á lögfræðingnum svo hann hneig saman og þriðja sparkið lenti beint á afturendanum á lögfræðingnum svo hann flaug áfram með andlitið beint í nýjan kúaskít í túninu.
Þegar lögfræðingurinn hafði jafnað sig að mestu og staulast á fætur sagði hann: Jæja, nú er komið að mér að sparka!
Æ, ég gefst upp! sagði þá bóndinn. Þú mátt eiga gæsina!
Þeir hjá Pentagoninu uppgötvuðu að þeir voru með allt of marga hershöfðingja á launaskrá og fóru að bjóða þeim elstu að fara snemma á eftirlaun.
Vegna dræmra undirtekta höfðingjanna buðu þeir að greiða þeim sem hættu strax full eftirlaun og að auki hundrað þúsund fyrir hvern sentimetra sem hægt væri að mæla í beinni línu eftir líkama þeirra milli líkamshluta sem þeir sjálfir máttu velja.
Gamall flughermaður samþykkti strax og bað um að hann yrði mældur milli táa og ennis.
Hann mældist 1.85m og gekk út með ávísun upp á 18.5 milljónir.Annar greip tækifærið þegar hann sá þetta og bað um að vera mældur milli táa og fingra, með hendurnar upp í loft.
Sá mældist 2.30m og gekk út með 23 milljónir upp á vasann.Þá kemur þriðji hershöfðinginn sem vill láta mæla milli kóngs og eistna. Mælingamaðurinn er hissa á því og spyr: Ertu nú alveg viss um þetta? og bendir honum á hversu mikið hinir hefðu fengið greitt og hvort hann vilji ekki reyna að fá svolítið meira út úr þessu.
Sá gamli stóð fast á sínu og mælingamaðurinn gefst upp og segir:
Allt í lagi! Þá vil ég að það komi læknir og framkvæmi mælinguna!!
Þegar læknir kemur biður hann hershöfðingjann að taka niður um sig buxurnar, setur málbandið á kónginn á honum og byrjar að vinna sig aftur. Guð minn góður! æpir hann upp yfir sig. Hvar eru eistun á þér?
Í Víetnam!!
