Forum Replies Created
-
Replies
-
Voðalega er ég hræddur um að haldið verði áfram að byggja upp Kjalveg, hvað sem Mogginn nöldrar. Einu sinni var það nóg að Ztyrmir nöldraði, en nú eru bæði stjórnmálamenn og almenningur löngu hættir að taka mark á og lesa Moggann. Í sumar verður haldið áfram uppbyggingu Kjalvegar sunnan frá upp að afleggjaranum að Fremstaveri, held að framhaldið norður fyrir Bláfell sé svolítið óráðið, en norðan við útfall Hvítár úr Hvítárvatni sé nokkuð ljóst að vegurinn komi til með að liggja á svipuðum slóðum og nú, með smávægilegum frávikum þó. En manni er sagt að megin áherslan verði lögð á að bæta veginn þannig að samgöngur upp í Skálpanes annarsvegar og svo áfram í Kerlingarfjöll hinsvegar verði tiltölulega greiðar mestan hluta ársins. Allar líkur eru á að mati Vegagerðarinnar, að tiltölulega auðvelt yrði að halda vegi yfir Kjöl opnum stærstan hluta ársins. Reynslan af uppbyggða veginum að norðan suður undir Dúfunefsfell sýni, að þarna sé fátt um staði, þar sem meira þyrfti að ryðja snjó fremur en t.d. á Holtavörðuheiði og veðurathuganir bendi til að þessi leið yrði síst snjóþyngri en t.d. Steingrímsfjarðarheiði, svo dæmi sé tekið.
Við hjónin eigum 1997 árgerð af Palomino Colt. Hann kom upphaflega á flexitorum, en við gáfumst upp á þeim og Árni Páll Árnason á Eldshöfða 15 breytti því fyrir okkur og setti vandaðan ás undir með blaðfjöðrum og góðum bremsum, en ég hefði nú eftirá að hyggja heldur átt að fá hann til að selja mér loftpúðafjöðrun. Mín vitleysa. Hinsvegar er það hárrétt sem fram hefur komið hér að ofan, að Coleman-fellihýsi eru lang vönduðust, enda dýrust.
Galli finnst mér á Palomino hvað þau súlda að innan eins og einhver minnist á hér að ofan líka. En þessi vagn hefur svo sem ekkert bilað en við höfum farið með hann hálendisvegi og hvað sem er eftir að fjaðrabúnaði var breytt. Það hefur í sjálfu sér ekkert bilað í honum enn, hvað sem verður. Þetta er sumsé tíunda sumarið sem við erum að fara inn í með þennan vagn. Annað sem ég myndi finna að vagninum er að hann var ekki rykþéttur og það getur verið bagalegt ef maður er að flækjast með þetta á fjöllum. Við höfum nú lagað það að mestu. Ég held að Coleman séu miklu betri með þetta.
Einhvernveginn er maður voðalega hræddur um að sá fasi sem umræðan er nú í geti leitt til þess að viðbrögð yfirvalda geti orðið full drastísk. Ég veit ekki hvað blessuð prestsfrúin úr Mosó hefur holla ráðgjafa sér við hlið, en mörgu af því fólki sem leggst í þessi umhverfismál hættir til að mála alla hluti ansi sterkum litum. Ég er alls ekki að mæla því bót að fólki aki á grónu landi utan vega og tæti það í sundur, hvaða farartæki svo sem á í hlut. Hvort það heitir jeppi, fjórhjól, grasmótor eða jarðýta skiptir ekki máli í mínum huga. Við sem höfum áhuga á að viðhalda því takmarkaða ferðafrelsi sem við höfum þó enn utan alfaraleiða, verðum líka að gæta okkar á því að láta ekki æsa okkur upp í of stórkarlaleg viðbrögð við öfgakenndri afstöðu. Það er aðferð, sem oft er notuð til að geta sýnt að svona séu nú þessir fósar sem verið er að deila á! En það er náttúrulega sýnu merkilegra, að þegar einhver framkvæmdaaðili og stórfyrirtæki sendir stórvirkar vélar og hvað nú heitir, t.d. til virkjunarrannsókna upp á öræfi, grefur allt í sundur, leggur vegi og slóða út um allt, þá er ekkert sagt, engar takmarkanir og enginn minnist á að þessir aðilar þurfi að laga til eftir sig. En ef einhver skilur eftir sig hjólför í foksandi verður allt vitlaust. Mig uggir að það sé verið að nota útivistarfólk sem blóraböggla til að draga athyglina frá einhverju öðru.
Það er að vísu langt síðan ég átti Land Rover síðast, en þetta eru aldeilis þrælmagnaðir bílar og fjöðrunin sem kemur í þeim original er alveg frábær og sérhönnuð í torfærur. Þetta er nú að verða einn af örfáum bílum sem enn er hægt að fá með heilum ásum framan og aftan. Eins og Skúli getur um, þá er miðstöðin slöpp, en menn hafa nú fundið ráð við því, sem að vísu kosta peninga. T.d. hefði ég haldið að olíumiðstöð væri algjör nauðsyn í svona bíl ef maður ætlar að nota hann til vetrarferða. Það er ekki mjög mikið mál að sofa í bílnum ef maður lendir í þannig aðstæðum, sem er ótvíræður kostur. Annar veikleiki en miðstöðin, sem ég held væri rétt að minnast á, eru hurðirnar, sem eru ekki nógu þéttar miðað við það sem maður þekkir á svona götujeppum. Það sama má nú reyndar segja um Wrangler frá Jeep, skilst mér. En ég held að viðhald á LandRover sé ekki meira en á öðrum bílum, auðvitað fer þetta bæði eftir heppni og meðferð og hvað maður leggur á þá. En Landinn þolir hnjask og vegleysur líklega betur en margir aðrir bílar. Það fer svolítið í pirrurnar á sumu fólki hvað stýrið er utarlega í bílnum og þá ekki síður pedalarnir, en það venst mjög fljótt.
Öll verðum við nú að gæta hófs í orðum og á ég þar ekki við neinn sérstakan af þeim sem hér hafa skrifað, heldur okkur öll og sjálfan mig líka. Best er að draga djúpt andann og telja upp að tíu áður en maður skrifar eitthvað mjög reið/ur. Það er hinsvegar alveg hárrétt, að akstur á torfærutækjum, hverju nafni sem nefnast, á grónu landi er óafsakanlegur, hvort sem skortur er á svæðum fyrir slíkan akstur eða ekki. Það er auðvitað jafn satt og rétt að það þurfa að vera til svæði fyrir svona ökutæki, fyrst þau eru flutt inn á annað borð og tilvera þeirra viðurkennd með því að innheimta af þeim tolla og önnur gjöld, hverju nafni sem nefnast. Spurningin er náttúrulega líka sú, hvort innheimta gjalda af vörum og/eða þjónustu leggur um leið skyldur á herðar ríkisvaldsins í þessu tilviki um að útbúa æfinga- og keppnissvæði fyrir þessi tæki. Mér þykir líklegt að þeir sem sitja í störfum innheimtuaðilans velti því fyrir sér hvert það kunni að leiða okkur að setja sama sem merki milli innheimtu gjalda og slíkra eða sambærilegra skyldna. En hjá fjölmennari þjóðum tíðkast að svona brautir og svæði séu beinlínis business. Getur verið að möguleiki sé á því að slíkt gangi upp hér? Kannski erum við föst í einhverju hugarfari um að allt svona eigi að vera ókeypis en er það rökrétt? Þeir sem eru t.d. í golfi þurfa að greiða vallargjöld og svo mætti áfram halda.
Ekki ætla ég að halda því fram að ég hafi einhverja tækniþekkingu á dempurum, öðru nær. En ég held hinsvegar að reynslan hafi kennt mér – og fleirum – að það sé svipað með dempara og dekkin, að það sé best að þetta sé af sömu gerð allan hringinn. Hitt er svo aftur annað mál að reynsla fólks af dempurum getur verið ærið mismunandi og getur þar fjöldamargt komið til, bæði ökumönnum að sjálfráðu og ósjálfráðu. Flutningabílstjórar mæla mjög margir með Koni, en það þarf svo sem ekki að þýða að þeir séu "bestir" undir jeppa. Bilstein hef ég bara ekki prófað, en Koni hafa reynst mér vel, og einu sinni þóttu mér Gabriel-demparar koma vel út, en ég hef ekki séð þá í mörg ár. Rancho – demparar og fjaðrir hafa hinsvegar ekki komið vel út hjá mér. En eins og ég sagði hér ofar, reynsla manna er svo óskaplega mismunandi.
Já, einmitt eins og hann Óskar Andri benti á hér örlítið ofar, þá eru rafmagnsspilin að taka heilmikinn straum og trúlega því meiri straum sem meira er á þau lagt. Sama má raunar segja um sumar loftpressurnar, t.d. er Fini dælan að taka mikið rafmagn. Ég var eitt sinn með 10.000 lbs. Ramsey-spil í bíl og dró eitt og annað með því. Það voru að vísu tveir 110 ah geymar í þeim bíl og því af þó nokkru að taka. En það sem oftast lét undan í þeim eðalvagni voru framfjaðrirnar! Flatjárnið átti það til að kubbast í sundur þegar mikið var tekið á. En geymarnir gáfu sig ekki. Það stóð hinsvegar yfirleitt þannig á spori, að maður gat látið vélina snúast nokkuð rösklega og alternatorinn framleiða rafmagn upp í það sem spilið tók. En þarna getur svo sem margt komið til, vafalaust þola rafgeymar verr mikið álag í lágu hitastigi og fleira, sem maður kann ekki að skilgreina, getur haft áhrif.
Nú er áreiðanlega að bera í bakkafullan lækinn að bæta við þennan þráð. Mér datt nú hinsvegar í hug að tæring af völdum oxideringar (e. oxidation) er yfirleitt ekki kölluð spanskgræna nema á kopar/eir og málmblöndum af þeim stofni. Mér skilst að geymaskór séu oft gerðir af slíkum blöndum, en þá er blý oft efnisþáttur, þ.e. sama efni og í sellum geymanna og í pólunum, sem eru oftar en ekki úr nær hreinu blýi. Útfellingar af völdum oxideringar á blýinu geta svo stafað af ýmsu og sjálfsagt er það oftar en ekki af fleiri en einni orsök. Hinsvegar er bilun í hleðslustýringu í ansi mörgum tilvikum orsök þess að geymir eyðileggst áður en eðlilegum líftíma hans lýkur. Kunnáttumenn hafa því ráðlagt manni að láta athuga hleðsluna áður en nýr rafgeymir er settur í bíla eða þessvegna hvaða tæki sem er að nota slíka geyma. Maður er hinsvegar með böggum hildar út af því hvort ráðlegt sé að tæma blýgeyma með reglulegu millibili. Sumir rafgeymaframleiðendur mæla með því og einnig margir tæknimenn á sviði rafmagnsfræða. Svo koma aðrir og halda hinu gagnstæða fram. Ég hef aldrei þorað að fara þá leið að afhlaða geyma reglulega. Ég hef hinsvegar eyðilagt rafgeyma á því að gefa start, man seinast eftir því að hafa gefið start á þrjá bíla í röð í miklu frosti og sá geymir "lifði það ekki af" ef svo mætti segja. Ég nefndi þetta við rafvirkja, sem var að ráðleggja mér að tæma rafgeymana úr bátnum mínum einu sinni á vetri, því ég hef þá ekki í honum yfir veturinn. Hans svar var í stuttu máli: "…of mikið og of hratt" og má það svo sem satt vera. En hirða og önnur umgengni held ég hafi mest að segja. Ég var að selja rúmlega sex ára gamlan diesel bíl í haust, sem var með upphaflega geyminum. Ég lét mæla allt dótið áður en ég lét bílinn fara, því ég vildi ekki selja hann með ónýtum rafgeymi. Niðurstaðan var að þetta var allt í toppstandi. Sá geymir hefur reyndar aldrei þurft að láta frá sér mikið rafmagn á stuttum tíma.
Á Eldshöfða 15 er Bílav. ÁHÁ sími 567 3444
vanir menn og góð afgreiðsla.
http://www.vegagerdin.is/vefur2.nsf/Files/GSM_skyrsla/$file/GSM%20skyrsla.pdf
Hafa menn sem hafa þekkingu á fjarskiptamálum eitthvað studerað þessa skýrslu og það sem hún fjallar um? Gaman væri að lesa eitthvað frá ykkur sem eruð fróðir á þessu sviði.
Ég ætla nú ekki að fara að tala eins og einhver sérfræðingur í flugvélum, það er ég alls ekki, en svona til frekari skýringar á því sem ég skrifaði hér að ofan, þá vita þeir sem hafa flogið svona vélum, eins og mér sýnist að Birkir þekki, þá er nú það þannig, að þegar vél er flogið með flapsa niðri og/eða ef hún er með Robertson-kiti eða einhverju öðru svipuðu, þá er hún afskaplega viðkvæm fyrir öllum breytingum sem snúa að því elementi, sem hún hreyfir sig í, þ.e. andrúmsloftinu, og þegar maður er í lítilli hæð er svigrúmið orðið mjög lítið til að bregðast við. Þannig að það takmarkar getu vélarinnar. En eins og ég tók fram hér að ofan, þá á auðvitað að nota allt sem kemur að gagni og er tiltækt við leit.
Mig langar til að taka undir það sem Rúnar hefur sagt um leit úr flugvélum og þyrlum. Við góð leitarskilyrði, er hægt að nota litlar, hægfleygar flugvélar til að skanna svæði, sér í lagi ef verið er að leita að einhverju sem er stærra en ein manneskja, svo sem eins og bíl eða flugvélarflaki. En litlu flugvélarnar eru miklu meiri takmörkunum háðar en þyrlur. Þær þurfa meiri hraða vegna eigin öryggis, það er mjög vandasamt að fljúga þeim mjög lágt í lengri tíma, einkum í jafn mishæðóttu landslagi og er hér á Íslandi, og svo eru þær miklu háðari veðri. Það á alls ekki að útiloka þær þar sem þær geta komið að notum, síður en svo, en þetta tvennt er varla sambærilegt sem leitartæki og hvað þá sem björgunartæki. Leit að lifandi manneskju í óbyggðum er mjög erfið og leit að látinni ennþá erfiðari. Þetta höfum við mörg lært af stundum biturri reynslu sem höfum starfað í björgunarsveitunum.
Heitir forlagið Dynskógar, Agnar? Veistu eitthvað meira sem gæti leitt mann þangað sem bókin gæti fengist keypt?
kveðja góð
Eldra fólk eins og undirritaður hefur oftlega vanist öðrum orðmyndum varðandi örnefni og leiðir þeim tengdar. Ég þykist hafa heyrt að nú tali fólk um "Fjallabakinn" t.d. "Eigum við að fara Fjallabakinn um helgina?" ellegar "þau fóru syðri Fjallabakinn austur" o.s.frv.
Ekki þykist ég vera með neina sérþekkingu, en mér virtist eftir að ég komst til "vits og ára" fyrir margt löngu, að örnefnið "Fjallabakur" væri þá ekki til, heldur lægju leiðirnar að fjallabaki, þ.e. bak við fjöllin og þá norðan jöklanna miklu og undirfjalla þeirra. Er ég að misskilja eitthvað?
Ef ég man rétt, voru Dodge – herbílarnir frá í stríðinu með einföldum millikassa, þ.e. ekki með lágu drifi, og fjögurra gíra aðalkassa. Tveggja hraða millikassi kom svo í bílum af árgerðum eftir 1950 – Ég vísa í Olgeir um hvort þetta sé ekki rétt hjá mér, en ég þykist vera nokkuð viss um þetta, maður er nógu gamall til að hafa ekið allmörgum þessum bílum. Trukkarnir eins og sá með pallinum hér á myndinni fyrir ofan voru með Chevrolet/GMC 6 cyl. línumótor, toppventlavél en ekki flat-head eins og Dodge bílarnir. "Gemsarnir" voru svo með tveggja hraða millikassa og margir með aflúrtaki fyrir spil. Hér á Íslandi voru auk þess oft mixaðir við þá sturtugírar. Aðalkassinn í þeim var fimm gíra og svolítið sérkennilegt mynstur á niðurröðun gíranna, eins og þeir muna sem óku þeim.
Þetta stefnir nú í að verða einhver fróðlegasti þráður sem hér hefur orðið til lengi. Nú situr maður við og les og punktar hjá sér það sem manni finnst maður þurfi að muna. Í sambandi við þetta síðasta, sem þið hafið verið að skrifa um Fjallabaksleið/leiðir, þá er eitthvað minnst á þetta svæði sem samgönguleið í Njálu er það ekki? Langt síðan ég las "Brennu-Njáls sögu" síðast svo ég bara man þetta ekki. Ef þetta er rétt hjá mér, er þetta búið að vera kostur í samgöngumálum býsna lengi. En varðandi trukkinn á Yzta-Felli, sem hér er mynd af að ofan, þ.e.a.s. þessi með vörubílspallinum, þá held ég að þetta sé nokkuð áreiðanlega Chevrolet eða GMC. Ég hitti reyndar hér á hlaupum Gunnar Þórðarson, bílasafnara í Stóragerði, og ef ég hef ekki misskilið hann, þá voru ýmsar fabrikkur vestra að framleiða nánast sömu hönnunina af herbílum fyrir bandarísku alríkisstjórnina og átti það reyndar við um allskonar hergögn. Enda voru víst verksmiðjur bæði Willy’s – Overland og Ford Motor Co. að framleiða herjeppann, svo dæmi sé tekið. En það eru frumkvöðlaferðirnar, sem ég fyrir mína parta er spenntastur fyrir. Hér í Skagafirði er einn af þeim búsettur, Sigurþór Hjörleifsson í Messuholti, hann er að vísu hættur akstri vegna sjóndepru, en óbilaður að minni og frásagnargáfu. Hann var nú reyndar líka einn af þeim sem voru fyrstir í hálendisferðum á vélsleðum og hann hefur áreiðanlega frá mörgu að segja fyrir þann sem kann að skrá.
kv. ólsarinn.
Gott er að lesa í pósti Olgeirs að þetta er ekki misminni að minningar þess merka ferðafrömuðar Páls Arasonar voru skráðar. Þá spyr maður í beinu framhaldi; Var einhverntíma eitthvað skráð eftir Guðmundi heitnum Jónassyni? Ég man eftir að Ómar Ragnarsson gerði eitt sinn ferðaþætti fyrir sjónvarpið, þar sem Guðmundur kom við sögu sem fróðleiks- og kunnáttumaður um hálendið og hálendisferðir. Einhver sagði mér að þessi þáttur væri ekki lengur til í "arkívum" Sjónvarpsins, hefði verið eytt ásamt mörgu fleiru. Ljótt er ef satt er. En nú sýnist mér komið tilefni til að eitthvert klókt forlag ráði t.d. Jón "Ofsa" Snæland eða ámóta ritfæran mann með nægilega þekkingu á hálendinu til að skrifa læsilega bók um frumkvöðlana í hálendisferðunum. Mér finnst líka full ástæða til að koma honum Olgeiri félaga okkar líka á prent, því eftir að hafa notið þeirra forréttinda að ferðast með honum sem leiðsögumanni um Fjallabaksleið í ferð með fyrstu hálendisnefndinni fyrir allmörgum árum, þykist ég vita að brýnt sé að skrá eitthvað af þeim gríðarlega fróðleik, sem hann býr yfir. Og hananú.
Þú hefur komist í safnið á Yzta-Felli Sigurður sé ég er. En á myndunum í safninu þínu sjást vissulega margir, gamlir bílar. Engan Dodge sá ég þar samt, en hinsvegar a.m.k. 3 af gerðinni Studebaker-Reo, líklega af árgerðunum 1952 – 1954 eða um það bil og svo sést líka í nefið á einum sem gæti verið 1942 árgerð af Chevrolet eða GMC herbíl. Sé reyndar ekki hvort hann er á einni eða tveimur hásingum að aftan. Björn Sverrisson, fv. brunaeftirlitsmaður á Sauðárkróki er tiltölulega nýbúinn að gera upp einn Chevrolet hertrukk frá 1942 á einni hásingu að aftan. Viðgerðin er hreint listaverk eins og allt sem Björn gerir. Hann er nú oftast að gera upp bíla fyrir aðra, en hann gerði upp einn Ford T fyrir sjálfan sig, sem er hér á Minjasafninu á Sauðárkróki og svo á hann einn alveg original jeppa með original blæjum og öllu dótinu.
Bölvaður sauðarhaus getur maður verið endrum og sinnum. Auðvitað þarf ég að hitta Gunnar Þórðarson frá Stóragerði, sem starfar venjulega sem húsvörður Fjölbrautaskóla Norðurlands vestra. Safnið þeirra feðga í Stóragerði í Óslandshlíð er nefnilega að verða ansi gott, snyrtilegt og aðgengilegt í alla staði. Maður á nú ekki að þurfa að láta segja sér svona hluti, en einhversstaðar verður það víst að koma fram að maður er orðinn gamall og nærri senile!
Nú væri gaman að fá að vita frá vísum mönnum meira um fyrstu bílaferðir og/eða jeppaferðir um hinar ýmsu leiðir, a.m.k. hinar þekktari. Ekki er langt síðan ágæt grein var í Lesbók Mogga um fyrstu bílferð yfir Sprengisand, og heimildarmenn úr hópnum sjálfum. Einhvernveginn minnir mig að til séu á prenti í bókarformi frásagnir Páls Arasonar, vona allavega að það sé rétt hjá mér. Páll er enn á lífi hygg ég og vonandi einhverjir sem eiga aðgang að honum ef því hefur ekki verið komið í verk að skrá frásagnir hans. Héðan úr Skagafirði fóru fjórir félagar á Buick-fólksbifreið á fjórða áratugnum Kjalveg allan, þ.e.a.s. gömlu hestaleiðina, frá Mælifelli um Mælifellsdal, suður Eyvindarstaðaheiði, yfir Blöndu og áfram suður. Veit satt að segja ekki hvort þetta var fyrsta bílferð þessa leið, en ég hef fyrir satt að ferðasagan sé til skráð eftir þeim félögum. Eiginlega er komið þarna tilvalið efni í bók, ef einhver nennir að skrifa hana og fær útgefanda að verkinu. Meðal annarra orða, eru einhverjir innan klúbbsins fróðir um hernaðarútgáfur 4×4 bíla úr styrjöldinni 1939 til 1945? Þetta eru heilmikil vísindi víða um heim og heimildir víða að finna núna á þessum google-tímum. Mig langaði til að vita hvort það væri rétt, að Dodge WC (Weapons Carrier) og við höfum kallað vípón hér á Skerinu, og Dodge CA (Carry-All) sem við köllum flest "karíol" að þetta væru hvorttveggja útfærslur á M-37 ? Svipað og hinar fjöldamörgu útfærslur sem til eru af sambærilegu tæki í nútímanum, M1113, HMMWV (Humvee) sem hefur til skamms tíma verið framleiddur í civilian-útfærslu sem Hummer H1, en er víst að kveðja. Læt þessar fyrirspurnir duga í bili! kv úr hríðinni fyrir norðan!
