Forum Replies Created
-
Replies
-
"Það er svo aftur "a million dollar question" hvort við eigum yfirleitt að þrýsta á um kortagerð í þessu skyni, " benti einn kunningi minn á. Auðvitað er það möguleiki hvort á að bíða þess að dómur falli í svona máli, ef einhver fæst til að fara í svoleiðis mál í stað þess að borga sekt með óvissum réttargrunni. Hingað til hefur mér allavega fundist heppilegra og líklegra til að slík kortagerð yrði af einhverju viti ef klúbburinn og systurfélög hans eins og t.d. Vélhjólaklúbburinn kæmu að slíkri slóðamerkingu inn á viðurkennd "slóðakort" frá byrjun. En það þýðir ekki að önnur sjónarmið eigi ekki að fá skoðun og umræðu.
Þetta er gott innlegg frá Jakobi, áminning um að fara með gát og huga að öllum hliðum mála. Mig langar af þessu tilefni að minna aftur á að flest bendir til þess, að það vanti lögformlegan gagnagrunn – þ.e. kort – sem geti verið grundvöllur undir málsókn á hendur mönnum fyrir meintan utanvegaakstur. Meðan ekki er hægt að benda á og vísa til sérstakra korta, sem eru viðurkennd í þessum tilgangi og eigi bakgrunn í lögum, þá gæti orðið erfitt að reka slíkt mál fyrir dómstólum. Er þá sérstaklega með í huga mál þeirra sem teknir voru fyrir meintan utanvegaakstur á slóðunum við Hagavatnsskálann. Málin eru öðruvísu vaxin þegar hægt er að sýna fram á að menn hafi beinlínis valdið náttúruspjöllum með akstri sínum.
Vaðið austan Rjúpnafells breytist lítið ár frá ári. 36" bíll á að öllu eðlilegu að fara auðveldlega þarna yfir í meðalvatni. Botninn er frekar grýttur og óslettur, en traustur og ekki mikil hætta á sandbleytum. Satt best að segja er Blanda ekki verst af þeim ám sem þarf að fara yfir á þessari leið. Sú fyrsta austan Blöndu er Eyfirðingakvísl, sem er yfirleitt ekki varasöm, síðan Svartakvísl sem er afar misjöfn og stundum bölvað forað. Svo eru smærri sprænur en Strangakvísl er vatnsmest en botninn á vaðinu á að vera traustur. Vestan til við Eyfirðingahóla er svo vestasta kvísl Vestari-Jökulsár og hún er oftast hættulaus, en svo koma Miðkvíslar, sem geta verið varasamar í vatnavöxtum, breyta sér nokkuð mikið enda flæmast þær um aura. Þar getur verið hrekkjóttur botn. Austasta kvíslin sem fara þarf yfir á vaði er austasta kvísl Vestari-Jökulsár, sem í seinni tíð hefur verið kölluð Skálakvísl, en á austurbakka hennar, vestan í Lambahrauni vestara, stendur Ingólfsskáli og er vaðið rétt innan (sunnan) við hann og er merkt. Botn er þar grýttur en traustur, en kvíslin er talsvert misjöfn í rennsli og koma stundum í hana skot og þá getur hún verið alveg ófær, jafnvel hafa Unimogar orðið frá að hverfa. Þess hefur verið getið til af fróðum mönnum að þessi skot stafi af því að jarðhitasvæði undir jöklinum safni upp vatni og tæmi sig annað veifið, því sumir þykjast finna jarðhitalykt af vatninu í þessum tilvikum. Ekki þorir undirritaður að fullyrða neitt um það, hef ekki vit á þessu. Þessa leið er eins og margar slíkar best að fara að morgni dags og óráð að fara einbíla. – Góða ferð.
Eins og kom fram á öðrum þræði í gær, sem Ofsi stofnaði til um þessi mál, þá er deginum ljósara að kort Landmælinga geta ekki verið talin fyrir dómi nægilega traustur grunnur til að byggja dóma á, því Landmælingar hafa aldrei fengið það verkefni að skilgreina leyfilegar slóðir á kortum sínum. Til þess að kortin geti skoðast sem slíkur gagnagrunnur, þarf að vera til lagagrunnur fyrir því, sem er ekki til í dag, og auk þess þyrfti að ganga frá því með formlegum hætti og tilheyrandi undirbúningsvinnu að löggilda einhverja tiltekna útgáfu korta til þessara hluta. Rolling Stones aðdáendur geta aldrei vænst þess að geðþóttaákvarðanir þeirra jafngildi lögum og fái staðist fyrir dómi. Eða ég vona allavega að íslenska dómskerfið sé ekki komið á það stig enn.
Varla geta það verið veðurhorfur, mér sýnist ekkert afspyrnu mikið vatn í þessum sprænum þegar þær koma hér til strandar, en þetta hefur sjálfsagt verið kannað eitthvað?
Gott mál að við erum að skilja hvorn annan rétt. Það er auðvitað málið, að það sé byrjað á að rétta kompásinn hjá þeim sem eru í raun að brjóta lög og byrjað á því áður en farið er að eltast við einhver álitamál, sem vantar alla skilgreiningu á, þ.e. hvað sé viðurkenndur slóði og hvað ekki.
En orð eru til alls fyrst og það var gott að Jón vinur okkar hóf þessa umræðu hér.
Af einhverjum ástæðum minnir mig að í þessum lagaparagröffum sem verið er að vísa til séu einhver undanþáguákvæði um fjárleitir? Einar Kjartans kann að leita í þessum bókmenntum, kannski hann kíki á þetta. Ég vona að Skúli frkvstj. Útivistar og fyrrv. formaður hafi ekki misskilið mitt fyrra innlegg á þennan þráð varðandi skilgreiningu á slóðum. Ég skal reyna að orða þetta skýrar, en mín meining var sú, að Landmælingar (og væntanlega aðrir sem gefa út kort) hafa til þessa ekki haft það að markmiði að merkingar þeirra á leiðum og slóðum mætti nota sem gagnagrunn í dómsmálum. Þeim hefur einfaldlega ekki verið ætlað það hlutverk. Þessvegna er það með ódæmum, ef einhverjir aðilar, innan eða utan löggæslukerfisins, telja sig þess umkomna að ákveða allt í einu að kort Landmælinga séu slíkur grunnur. Áður en svo getur orðið, þarf að vinna þau miklu betur með þetta í huga, fá umsagnir o.s.frv. . En áður en svo geti orðið, þarf held ég að liggja fyrir slíku stoð í lögum, sem ég veit ekki til að sé til í dag.
Ekki hvarflar að mér að fara að mæla utanvegaakstri bót, fjarri fer því, en ef einstök lögregluumdæmi ætla að fara að beita hörku í þessum málaflokki, verður kærugrunnurinn að vera traustur, þ.e. byggður í fyrsta lagi á lagaheimildum og í öðru lagi á traustum gagnagrunni um hvað sé viðurkennd leið og hvað ekki. Mann grunar ósjálfrátt að nú séu einhverjir sjálfskipaðir meistarar farnir af stað til að skera niður öræfaleiðir fyrir bíla. Eins og bæði Ofsi og fleiri hafa marg bent á, eru útgefin kort Landmælinga alls ekki viðunandi grunnur fyrir málssókn, því fjölda leiða sem notaðar hafa verið í áratugi vantar algjörlega inn á þau. Það stafar nú efalítið fyrst og fremst af því að þar á bæ hafa menn ekki unnið að kortagerð með það fyrir augum að þau yrðu notuð á þennan hátt, og því ekki lagt sig svo mjög eftir að skilgreina aðrar leiðir en númeraða vegi Vegagerðarinnar, en annað látið liggja milli hluta. Það er nokkuð harðsnúinn hópur fólks sem vill skera fjallaleiðir niður við trog, og fara þá leið að byggja upp tiltölulega fáar öræfaleiðir en banna allar aðrar. Hagsmunagæsla í þessum efnum hlýtur því að vera sjálfkrafa verkefni okkar félags. Við viljum flest vinna gegn náttúruspjöllum og utanvegaakstri, en við viljum auðvitað ekki neinn fasisma í þessum efnum. Koma þarf í veg fyrir með öllum ráðum að það geti verið geðþóttaákvörðun viðkomandi lögggæsluaðila hvort kært er fyrir akstur á einhverri tiltekinni leið eða ekki.
Það er eiginlega meiri munur á 32" og 33" en mismunartölurnar gefa til kynna. Ég hafði þann sið á Pajeroárunum að hafa 32" að sumrinu og 33" að vetrinum. Kom mjög vel út í eyðslu yfir sumarið vel að merkja. Þessir bílar koma original á 1:4,88 drifi, sem er í sjálfu sér alveg þokkalegt, en mér fannst nú að þessi tæpu 10% sem hraðamælarnir í japönskum (og vafalaust fleiri) bílum sýna meira en hraðinn í raun er, mikið til hverfa þegar bíllinn var kominn á 33" dekkin. En mér fannst bílarnir miklu nær því að vera sjálfbjarga í vetrarfærð á 33" dekkjunum en á 32", þótt manni þyki auðvitað allt undir 38" vera handicap þegar maður hefur vanið sig á slíkt. En miðað við að halda sig fyrst og fremst á þjóðvegum, eru 33" dekk undir þessum bílum alveg ásættanleg til að komast leiðar sinnar í flestum skilyrðum.
Allar veðurspár fyrir laugardag og sunnudag eru heldur góðar. Enda á maður ekki von á öðru að allir veðurguðir, bæði innlendir og erlendir, standi með svona verkefni!
Ef þig vantar símann hjá þeim á Eldshöfðanum, þá er það 567 3444
Það vantar nú ekki að margar skoðanir hafa komið fram á þessum þræði og það er bæði gagnlegt og nauðsynlegt. Það verður þó að segjast eins og er, að sumt bregður kannski ljósi á það af hverju menn brjóta lög og reglur vísvitandi og ekki orð um það meir. Það er auðvitað ekki til nein ein lausn á vandamálum sem umferðin skapar. Þarna þarf margt að koma til. Það má nefna aukna fræðslu, byrja hana fyrr og hafa markvissari, betri og meiri ökukennsla, auknar kröfur til ökukennara, æfingabrautir, þar sem fólki er kennt að bregðast við hættulegum aðstæðum, ef til vill hækkaður bílprófsaldur, ég er þó ekki nógu sannfærður um það atriði, nú og svo önnur atriði eins og það til dæmis sem bent er á hér að framan, að það þarf að kenna fólki að höndla bifreiðir með gríðarlega öflugar vélar, sem og þá bíla sem eru vandasamari en aðrir, svo sem eins og mikið breyttir jeppar. Umfram allt þarf að breyta hugarfari okkar allra. Það er ekkert sérstaklega "cool" að aka án sætisbelta, né heldur að aka á meira en 120 km hraða á vegum sem eru hannaðir þannig, að erlendis eins og t.d. í Þýskalandi yrði settur á þá 80 km hámarkshraði eins og þeir þekkja sem þar hafa ekið. Enginn er eyland og við erum ekki ein í umferðinni, við berum ábyrgð gagnvart öðrum sem á vegunum eru og þar geta komið upp aðstæður, sem gefa ökumanni á 120 km/klst. og upp úr nánast engan tíma til að bregðast við, hvað klár sem viðkomandi er.
Það er auðvitað rétt að sumt fólk virðist ekki geta lært að aka bíl af neinu tagi. Hitt held ég við séum líka öll sammála um, að það sé óvarlegt að horfa á ökumennsku með þeim augum, að menn eigi bara að læra af reynslunni. Öll menntun byggist á að miðla uppsafnaðri reynslu til fólks með sem virkustum hætti. Umferðin er dauðans alvara og það getur ekki verið að neinum þyki það forsvaranlegt að sleppa fólki, ungu eða gömlu, út í hana án þess að hafa fengið fræðslu annars vegar um þær reglur sem í gildi eru og hinsvegar um ökutækin sem slík og meðhöndlun þeirra. Í öllu okkar daglega lífi erum við að fást bið breytilegar aðstæður og okkur farnast það misjafnlega. Öll menntun, fræðsla og handleiðsla um viðbrögð hlýtur samt að gera hvert og eitt okkar færara um að bregðast við óvæntum aðstæðum. Þvert ofan í það sem manni finnst oft megi lesa út úr umfjöllun fólks og fjölmiðla, er meirihluti ökumanna að höndla umferðina á réttan hátt. Í öllum okkar daglegu samskiptum eru hinsvegar alltaf til einstaklingar, sem virðast alltaf þurfa að gera alla hluti þannig, að þeir ögri og ógni náunganum. Það geta víst engar reglur, menntun né þjálfun breytt því. Fyrir nú utan það að öll eigum við okkar slæmu daga.
Þótt ég sé kominn af barnsaldri varð ég að taka meirapróf og svo rútupróf. Hef hinsvegar aldrei haft mig í mótorhjólapróf, enda líklega tekur því ekki úr þessu.
Ég er alveg sammála Addakr og Inga hér að ofan með ökuréttindi og hæfnispróf. Ég hef lengi verið þeirrar skoðunar, að það eigi ekki að leyfa fólki að aka bílum á 35" + nema að undangengnu sérstöku hæfnisprófi. Ég er sjálfur búinn að aka flestum tegundum bíla, með og án aftanívagna, og svo náttúrulega breyttum jeppum. Mér finnst að mín reynsla og annarra sýni fram á, að það þarf margskonar þekkingu til að geta ekið breyttum jeppa, ekkert síður en að er viðtekið og skv. lögum að það sé ekki skynsamlegt að sleppa lítt reyndum ökumanni upp í stóran malarbíl með semitrailer, þótt að sjálfsögðu séu þar aðrir kraftar og eiginleikar sem þarf að læra á. Sama má að mínu mati einnig segja varðandi hjólhýsi sem vega á annað tonn, sem margir eru að ferðast með um okkar mjóu þjóðvegi, oft með skelfilegum afleiðingum.
Það eru margir kostir við þessa bíla, og auðvitað gallar líka. Vélin er býsna endingargóð ef hún er vel hirt, þ.e. skipt reglulega um olíur og síur, sem og um frostlög, en þetta á við allar bílvélar reyndar. Mér finnst það kostur að það er bara viftan og alternatorinn sem er reimdrifið, olíuverk, stýrisdæla, knastás og vatnsdæla er tannhjóla-, eða keðjudrifið í lokuðu olíubaði. Þessi vél er með gamaldags olíuverki, stjörnuverki, en það er hægt að skrúfa upp í því, en reyndar er sama með það og tölvukubbana í rafeindastýrðu innspýtingunum, að hvorttveggja styttir líftíma vélanna. Það er svo 9" drif að aftan, 8,5" að framan, sem er eitthvað svipað og í F150 er mér sagt. Millikassinn í Pajero hefur þann kost, að menn geta haft bílinn bara í afturdrifi, en einnig í "sídrifi", þ.e. það er mismunadrif í millikassanum, sem deilir aflinu milli fram og afturdrifa og það er mjög gott í venjulegum akstri á þjóðvegum, t.d. í lausamöl eða hálku, nú og svo er hægt að læsa þessu mismunadrifi og hafa venjulega afldreifingu milli fram- og afturdrifa. Það er rafmagnslæsing á afturdrifinu, en engin á framdrifinu. Ókostur fannst mér hinsvegar vera á tengingu framdrifsins, að maður þarf að bakka ansi mikið til að framdrifið sé með þegar þarf að fara í þá áttina og það getur verið ansi vont þegar verið er að hjakka í ófærð. Yfirbyggingin á eldri typunum af Pajero er svolítið gölluð að því leytinu, að hurðir eru ekki nógu þéttar og þegar bílarnir eldast fara þær að gefa frá sér aðskiljanleg óhljóð vegna þess að það verður talsverð hreyfing á bodyinu. Menn greinir á um hagræði af stillanlegum dempurum, þeir eru auðvitað rándýrir þegar þarf að skipta um þá, en við ýmis aksturskilyrði eru þeir til ansi mikilla þæginda, nefni t.d. snarpan hliðarvind eins og oft verður undir Hafnarfjallinu, svo dæmi sé tekið.
kv. gþg
Þakka þér fyrir að svara óviðurkvæmilegri forvitni minni Eiður. Það er nú eiginlega dónaskapur að spyrja svona eins og ég gerði. En af því að þú nefnir heimildarmenn þína "afi og aðrir gamlir karlar í sveitinni" þá er það nú einmitt svo, að slíkir menn/konur eru yfirleitt bestu heimildirnar um það sem varðar þeirra heimasveitir. Sá sem upphaflega sýndi mér laugina í draginu norðan við skálann, sem kennd er við þessa Þórunni, var Angantýr Hjörvar Hjálmarsson, sem starfaði síðast sem kennari við Hrafnagilsskóla, kenndi sig þó jafnan við Djúpadal, en hans fólk fluttist þangað frá Ábæ í Austurdal, vestan fjallgarðsins. Eins og þú vafalaust þekkir betur en ég, var hann um árabil nokkurskonar ábyrgðarmaður skálans þar efra og átti þar mörg handtökin með félögum sínum og sveitungum. Það er bæði ómetanlegt og ógleymanlegt að hafa átt þess kost að hitta Hjörvar þarna á staðnum og hlusta á hann segja frá landslagi og sögu. Mig rámar einmitt í að hann hafi getið þess, að sagnirnar um Þórunni húsfreyju séu mjög misvísandi, bæði hvenær hún hafi verið uppi, hvar hún hafi búið og hvaða plágu hafi verið um að ræða. Hann var því varkár og fullyrti ekki neitt um þessi mál, en taldi eins og margir aðrir að margt benti til að laugin eða þróin hefði verið höggvin af mannahöndum í klöppina. En líklega verður þetta þó hulið myrkri aldanna framvegis og aldrei úr því skorið hvað sé hið rétta í málinu. Þó gæti fornleifakönnun leitt eitthvað í ljós og ekki fyrir að synja að hún fari einhverntíma fram þarna.
Góðar kveðjur í Eyjafjörðinn.
Þakka þér fyrir að svara óviðurkvæmilegri forvitni minni Eiður. Það er nú eiginlega dónaskapur að spyrja svona eins og ég gerði. En af því að þú nefnir heimildarmenn þína "afi og aðrir gamlir karlar í sveitinni" þá er það nú einmitt svo, að slíkir menn/konur eru yfirleitt bestu heimildirnar um það sem varðar þeirra heimasveitir. Sá sem upphaflega sýndi mér laugina í draginu norðan við skálann, sem kennd er við þessa Þórunni, var Angantýr Hjörvar Hjálmarsson, sem starfaði síðast sem kennari við Hrafnagilsskóla, kenndi sig þó jafnan við Djúpadal, en hans fólk fluttist þangað frá Ábæ í Austurdal, vestan fjallgarðsins. Eins og þú vafalaust þekkir betur en ég, var hann um árabil nokkurskonar ábyrgðarmaður skálans þar efra og átti þar mörg handtökin með félögum sínum og sveitungum. Það er bæði ómetanlegt og ógleymanlegt að hafa átt þess kost að hitta Hjörvar þarna á staðnum og hlusta á hann segja frá landslagi og sögu. Mig rámar einmitt í að hann hafi getið þess, að sagnirnar um Þórunni húsfreyju séu mjög misvísandi, bæði hvenær hún hafi verið uppi, hvar hún hafi búið og hvaða plágu hafi verið um að ræða. Hann var því varkár og fullyrti ekki neitt um þessi mál, en taldi eins og margir aðrir að margt bendi til að laugin eða þróin hefði verið höggvin af mannahöndum í klöppina. En líklega verður þetta þó hulið myrkri aldanna framvegis og aldrei úr því skorið hvað sé hið rétta í málinu. Þó gæti fornleifakönnun leitt eitthvað í ljós og ekki fyrir að synja að þær fari einhverntíma fram þarna.
Góðar kveðjur í Eyjafjörðinn.
Þar er okkur Íslendingum rétt lýst þegar farið er að spá í fortíðina, þá vaknar nú fyrst áhuginn! Svarti dauði já, það er nú eins og fram kom hér ofar, það er talið nokkuð öruggt að Svarti Dauði hafi gengið hér árið 1402, en svo gekk önnur plága rétt upp úr 1490, sem menn eru að mér er sagt ekki klárir á hvaða sótt hafi verið, kann bara að hafa verið stökkbreytt inflúenzuveira. Hvorttveggja sóttirnar munu hafa verið afar mannskæðar og hér í Skagafirði og reyndar víðar um mitt Norðurland þurrkaðist út byggð í heilu sveitunum, sbr. þjóðsöguna um Teit og Siggu í Ólafsfirði. En þú nefnir, Eiður, "þínar heimildir". Ertu nokkuð til í að segja mér hverjar þær heimildir eru? Maður verður alltaf eitt nef af forvitni þegar maður fréttir af einhverju svona sem maður hefur ekki séð og lesið. BTW – af því þú heitir nú Eiður, ertu nokkuð af Þúfnavallaættinni?
Megum við dreifbýlistútturnar líka?
Mig langar til að hrósa honum Óskari dekkjakarli á Króknum bara fyrir að vera til. Hann er búinn að vera eins og akkeri klúbbdeildarinnar hér frá stofnun, og ekki má gleyma konunni hans, henni Björgu. Þau lengi lifi!
